Andre Norton Gniazdo Gryfa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.ciem�niejsza - i chyba o wiele silniejsza.Stwierdzi�am, �e ca�a dr��.- Maleronie, dlaczego? Sprawi�e� ból, prawdopodobnie znisz�czy�e� dolin�.Dlaczego? - Wstrzyma�am oddech i patrzy�am na jego zmieniaj�c� si� twarz.- Joisan! - Kto� szarpn�� mn� mocno, tak �e zsun�am si� z pos�ania zapl�tana wotulaj�ce mnie koce.Nade mn� kl�cza� Guret, wyra�nie przestraszony.- Obud�si�, Cera! Obud�!Dotkn�am d�oni� czo�a.Ta inna rzeczywisto��, rzeczywisto�� Sylvyi, nadaltrzyma�a mnie w swojej niewoli.- Co - mój g�os zabrzmia� ochryple, a jednakGuret wiedzia�, o co chodzi.- Co� ci si� �ni�o, Cera.J�cza�a� i rzuca�a� si�, g�o�no wykrzykiwa�a� dziwneimiona.Próbowa�em ci� obudzi�, ale nie mog�em!- Kerovan? - Usiad�am rozgl�daj�c si� wokó�, nadal by�am pod wp�ywemprzes�ania.Tak dziwnie by�o patrze� teraz na wiosenne, jasnozielone wzgórza,faluj�cy teren, gdy przed kilkoma minutami znajdowa�am si� wewn�trz starej,kamiennej i cienistej wie�y.- Poi konie.Pospiesz si� i zjedz, Cera.Nie wydaje mi si�, �eby d�ugo czeka�po ich osiod�aniu.Pospiesznie w�o�y�am dhzgie buty, a potem szybko zaplot�am i upi�am w�osy.Strzepn�am haftowan� lnian� koszul� i przypiꭳam do pasa nó� oraz miecz.Zanim zdo�a�am spryska� twarz wod�, Guret z w�asnej woli spakowa� mojepos�anie.Wszystkie jego czyny wskazywa�y, �e znajdowa� si� pod wra�eniempo��piechu, w jakim mój pan chcia� opu�ci� obóz.Zachowywali si�, jak gdyby nawidnokr�gu w�a�nie pojawi� si� nieprzyjaciel.Stukot kopyt o ska�� oznajmi� powrót koni.Kerovan pospiesz�nie osiod�a� naszewierzchowce, podczas gdy Guret, po wmuszeniu we mnie jednego kawa�ka chlebapodró�nego, zaj�� si� w�asnym ogierem.Jedz�c nadal chleb wsiad�am na Arren, przygotowa�am si� na jeszcze jedenm�cz�cy dzie� podró�y.Gdzie nas zastanie noc? Zdecydowanie odrzuci�am takiemy�li, nie chcia�am traci� niepo�trzebnej energii - z powodu mego pana, a tak�ez powodu Sylvyi - mojej Drugiej ze snu.W miar� jak jechali�my, �a�cuchy pagórków wyd�u�a�y si� i stawa�y corazbardziej strome, ich zbocza wznosi�y si� pod coraz bardziej ostrymi k�tami.Zeszczytu ka�dego ze wzgórz le��ce przed nami góry stawa�y si� coraz bardziejwyra�ne - z zasnutych b��kitem szczytów sta�y si� poro�ni�tymi drzewamipagórkami i wysokimi skalistymi wzniesieniami.Kerovan tego ranka jecha� w milczeniu, nic nie mówi� nawet podczas krótkichodpoczynków, na jakie nam zezwala� - zbyt krótkich odpoczynków.Nawet krokiNekii wydawa�y si� krótsze ni� zazwyczaj.Cokolwiek go przyci�ga�o - bezwzgl�du na to, czy nale�a�o do Cienia czy do �wiat�a - ta si�a by�a taknieust�pliwa jak plecione przez rybaków z Anakue sieci na ryby.Wydawa�o si�,�e prawie nie zauwa�a� mnie ani Gureta, mimo �e w jego z�otych oczach b�yszcza�ognik podobny do b�ysku wody na dnie najg��bszej ze studzien.W ko�cu - gdy po po�udniowym odpoczynku ponownie dosiedli�my koni - Guretodezwa� si�.- Czy twój pan mia� ju� kiedy� podobne k�opoty?- Zostali�my po�lubieni przez topór, gdy byli�my jeszcze dzie�mi -odpowiedzia�am.- Naprawd� jeste�my ma��e�stwemdopiero od trzech lat.Powiedzia� mi, �e od momentu naszego prawdziwegoma��e�stwa zawsze musia� walczy� z tym przyci�ga�niem - chocia� na pocz�tkuby�o ono o wiele s�absze.- Opowiedzia� mi o waszym ma��e�stwie.o Gryfie, jaki nosi�a� na piersi,który okaza� si� prawdziw� istot� uwi�zion� w krysztale.Zdziwi�am si�.Wydawa�o mi si�, �e Kerovan nikomu nie mówi� o wypadkach, jakieprzywiod�y nas do Krainy Arvonu.Rzeczywi��cie, pomy�la�am, musi ufa� Guretowi,zazwyczaj nie mówi o tym, co jest najbli�sze jego sercu - o Gryfie i o niechcianym dziedzictwie.Popo�udnie zasta�o nas u stóp gór.Starali�my si� omija� wielkie kraw�dzieskalne, stercz�ce z mi�kkiego cia�a ziemi niczym nagie ko�ci.Jechali�my zaKerovanem w kierunku pó�nocno�-wschodnim.Nie by�o ju� �adnych popasów -musieli�my pop�dza� konie, aby Kerovan nie zostawi� nas za sob�.W ko�cu objechali�my ogromn� granitow� skarp� wznosz�c� si� wy�ej, ni� mo�naby�o dojrze�, tylko po to, aby zobaczy�, �e rozszczepi�a si� ona w w�skieprzej�cie.Po obu stronach wej�cia sta� b��kitny kamienny pylon, b�d�cyb�ogos�awionym tworem przyrody chroni�cym przed wp�ywami Cienia.Na szczycieka�dego z pylonów znajdowa� si� emblemat, który ju� wcze�niej widzia��am -uskrzydlona kula.Wej�cie chronione przez kule - gdy� takie sprawia�y wra�e�nie - by�oprzes�oni�te szarob��kitn� mg��, nienaturalnie g�st�, odcinaj�c� �wiat�o.Zamruga�am oczyma ze zdumienia.'Tutaj, gdzie siedzia�am na Arren, by�o jasnes�oneczne popo�udnie, z zachodu pada�y s�oneczne promienie i zatrzymywa�y si�na zas�onie nie mog�c jej przenikn��.Widzia�am tylko oci�a�e zwoje snuj�cejsi� za wej�ciem mg�y, toczy�a si� i pe�za�a jak w�� albo inna �ywa istota.Nagle przed nami zauwa�yli�my przez mgnienie oka jaki� ruch, a potem na tlelekko prze�wiecaj�cej, wiruj�cej mg�y zobaczyli�my ciemny cie� sylwetkiKerovana! Uderzy�am pi�tami Arren i krzyk�n�am jego imi�.Klacz zerwa�a si� doprzodu - za pó�no! Zatrzyma�am j� przy lewej z kul i zaczeka�am na m�odegoKiog�.- Gdzie on poszed�? - Guret rozgl�da� si� wokó�.- Objecha� ska�� tu� przednami, ale teraz nie widz� go!Wskaza�am na b��kitnoszar� zas�on�.- Poszed� tam, a my musimy i�� za nim.Spojrza� z przera�eniem przed siebie, jak gdyby nie widzia� znajduj�cego si�tu� przed nim wej�cia.Ze zdziwieniem spojrza�am na ch�opca, a potem nabronione przez mg�� wej�cie.Mog�am zrozumie�, �e by�o ono otoczone czarem, alew takim razie, dlaczego je widzia�am, podczas gdy Guret nie móg�? Szybkowskaza�am.- Patrz, nie widzisz? Przed tob� je�t k��bi�ca si� �ciana z mg�y.Na szczerejtwarzy m�odego m�czyzny pojawi� si� przestrach.- Co mam zobaczy�, Cera? Co tywidzisz?- �cian� z mg�y.Mój �pan w ni� wjecha� i znikn��.A co ty widzisz?- Tylko skaln� �cian�, Cero.Przysi�gam na �wi�t� Ko�sk� Skór� moich przodków.To by�o mocne zakl�cie.Rzeczywi�cie.W jaki sposób móg� Guret wjecha� w co�,co dla niego by�o lit� skaln� �cian�? Moc iluzji mo�e si� okaza� niebezpiecznadla tych, którzy w ni� wierz�.Dlaczego jednak ja mog�am widzie� mg��?Skin�am na ch�opca, �eby pozosta� na miejscu, zmusi�am Arren, by podesz�abli�ej.Stara�am si� zobaczy� co� przez mg��, usi�owa�am przenikn�� j� wzrokiemi my�l�.Nie zobaczy�am jednak nic, a my�l napotka�a tylko pustk�, tak� sam�jak wtedy, gdy usi�owa�am porozumie� si� z Kerovanem.Stukn�am pi�t� klacz i wjecha�am pomi�dzy pylony.Nie by�o �adnej fizycznejbariery, a jednak pochyli�am si�; dr��c ca�a, w g�owie kr�ci�o mi si� do tegostopnia, �e omal nie spad�am z siod�a.Wokó� mnie porusza�y si� jakie� zjawy -ska�y zdawa�y si� u�miecha� z okrucie�stwem i wyci�ga� do mnie kamienne d�onie,drzewa gi�y si� i falowa�y jak pod wp�ywem sztormowego wichru - wszystko towidzia�am w przesuwaj�cych si� szybko obrazach, które ��czy�y si� ze sob� ichaotycznie splata�y w jedn� ca�o��.Z�apa�am obiema r�koma za grzyw� Arren ig��boko wci�gn�am powietrze.Klacz parskn�a i odwróci�a g�ow�, patrz�c na mnie z prawie ludzk�troskliwo�ci�.Najwyra�niej w �wiecie na ni� to nie dzia�a�o.Zamkn�am oczy izacz�am zwalcza� czar chroni�cy to miejsce.Kerovan by� gdzie� przede mn� imusia�am go dogoni�!Po d�ugiej chwili ciemno�ci poczu�am �agodny spokój usuwaj�cy przestrach.Po�o�y�am d�o� na brzuchu, poczu�am, jak co� we mnie tworzy obron� i odwa�y�amsi� otworzy� oczy.Drganie trwa�o nadal, ale teraz by�o znacznie mniejsze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum