Wszyscy Jestemy Podejrzani

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.� Zw�oki? Tadeusza? A ja, ja, niech to jasny szlag trafi!.� Niech pan opowie, jak to by�o.S�uchali�my z ogromnym zainteresowaniem, bo dotychczas nikt si� jeszcze zJanuszem nie zdo�a� porozumie� i byli�my zarówno zaciekawieni, jak izaniepokojeni tym, co te� on mo�e powiedzie�.� No co jak by�o, zwyczajnie � odpar� niech�tnie Janusz.� Poszed�em do tejcholernej sali konferen�cyjnej.� Po co pan tam poszed�?� A bo ja wiem? Diabli mnie zanie�li, wida� mia��em za�mienie umys�u!� Po ochron� przeciwpo�arow� � podpowie�dzia�am ponuro.� Co? A tak, s�usznie, po Dzienniki Ustaw z ochro�n� przeciwpo�arow�.Zupe�niezapomnia�em, �e Ta�deusz tam le�y.� Jak to? � przerwa� mu szybko pan w cywilu.� To pan o tym wiedzia�?� No jasne, przecie� od pocz�tku Joanna mówi�a, �e Tadeusza zadusili w salikonferencyjnej.S�abo mi si� zrobi�o.Janusz najwyra�niej w �wie�cie zwariowa� od wstrz�su.Ju�chyba nic gorszego nie móg� wymy�li� ni� akurat w tej chwili pomie�sza� fikcj�z rzeczywisto�ci�! Zamar�am, �miertelnie sp�oszona, i nie przychodzi�o mi dog�owy absolut�nie �adne wyj�cie.Pan w cywilu spojrza� na mnie dziwnym wzrokiem.Mo�liwe, �e po chwiliza�ama�abym si� pod ci�arem tego spojrzenia i wzi�a na siebie nie pope�nion�zbrodni�, gdyby nie uratowa� mnie Wiesio, który, u�wiadomiwszy sobieabsurdalno�� sytuacji, wyda� z siebie krótki chichot.Chichot zabrzmia� i�cieszata�sko, tote� pan w cywilu spojrza� na niego z niesma�kiem.To mi pozwoli�oszybko popuka� si� w g�ow� na konto wpatrzonego we mnie baranim wzrokiemJanu�sza.� Kretynie, oprzytomniej! �wysycza�am jadowi�cie.Pan w cywilu otworzy� usta, ale nie zd��y� si� odezwa�, bo z kolei wyst�pi�nagle Leszek.� Najmocniej pana przepraszam � powiedzia� wdzi�cznie i rzewnie.� Czy mo�nawiedzie�, w ja�kiej pan jest randze? Bo niew�tpliwie jest pan w ja�kiej�, a jachcia�bym móc pana tytu�owa� nawet w my�lach, z uwagi na to, �e jednak wszyscyw �yciu zajmujemy jakie� miejsce i nie powinni�my wykra�cza� poza ramy, niemo�emy, cho�by�my nawet chcieli, �ycie, có�, takie jest �ycie.Mówi� to wszystko ze �mierteln� powag� i jed�nym ci�giem i wreszcie go,szcz�liwie, zatchn�o.Istny ob��d! Dla Leszka takie dziwne uwagi by�y chlebempowszednim i wyg�asza� je w najlepszej wierze, ale pan w cywilu nie musia� otym wiedzie�! Jedyne, co teraz mo�na by�o przewidywa�, to to, �e oskar�� nas okpiny z w�adzy.Pan w cywilu przyjrza� si� uwa�nie Leszkowi, na którego twarzy widnia�oprzygn�bione zamy�lenie.� Kapitan � powiedzia� krótko po chwili mil�czenia i zwróci� si� znów doJanusza, powoli odzys�kuj�cego przytomno��.� No wi�c, jak to by�o? Sk�d panwiedzia�, �e tam le�y denat?� O to chodzi, �e w�a�nie nie wiedzia�em � od�par� Janusz z gniewem.� Gdybymwiedzia�, tobym tam przecie� nie poszed�, poczeka�bym, a� si� kto inny wyg�upize znajdowaniem zw�ok!� Jak to, przed chwil� pan powiedzia�, �e pan o tym zapomnia�!� No, bo rzeczywi�cie zupe�nie zapomnia�em o tej ca�ej hecy z zamordowaniemTadeusza i jak tam wszed�em, to mnie trzasn�o jak grom z jasnego nieba! Cud,�e mnie szlag nie trafi�!� Zaraz, spokojnie.� Kapitan obejrza� si�, si�g�n�� po krzes�o Witolda,potkn�� si� wreszcie o jego desk� na pod�odze, opar� si� r�k� o rajzbret,przechy�li� rajzbret, w ostatniej chwili chwyci� butelk� z tu�szem, którazje�d�a�a po pochylonej p�aszczy�nie, hukn�� okciem w moj� lamp� i wróci� dorównowa�gi.Usiad� na krze�le Witolda, na jego podwy�szeniu, odetchn�� i rzuci�okiem na twórczo�� Leszka.� Zaraz, spokojnie � powtórzy�.� Niech pan mówi ja�niej.Co pan wiedzia� o tymmorderstwie przed odkryciem zw�ok?� Nic.� Co?� Nic.Przecie� pan mówi, �e pan wiedzia�!Janusz patrzy� na niego wyra�nie stropiony i nie�co sko�owany.� Ja mówi�, �e wiedzia�em? � zdziwi� si�.� No to musia�em chyba co� pokr�ci�.My�my w ogóle wszyscy wiedzieli tylko to, co Joanna wymy�li�a.Nie, teraz ju�wszystko si� pomiesza�o, Joanna, wy�ja�nij to temu panu, ja nie potrafi�!� Niemo�liwe � odpar�am wprawdzie przygn�biona, ale stanowczo.� Tego si� nieda wyja�ni� normalnemu cz�owiekowi.I w ogóle nie wyr�czaj si� mn�, jak ci� tenpan pyta, to odpowiadaj.� Co ja mam odpowiada�, jak ja ju� sam nic nie wiem!� A co pani o tym wiedzia�a? � spyta� kapitan ostro, przygl�daj�c mi si� corazbardziej nie�yczli�wie.� Nie wiem � wyzna�am w przyp�ywie szczero��ci.� Przypuszczam, �e nic.Gdybymco� wiedzia�a, to przecie� nie wyg�upia�abym si� tak przera�liwie, �eby torozg�asza� awansem po ca�ej pracowni!Kapitan zacz�� nabiera� coraz dziwniejszego wyra�zu twarzy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum