Richard Bachman (Stephen King) Wielki Marsz (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Garraty poczu� obrzydzenie.Nie by��o w tym nic fascynuj�cego, nictajemniczego.Oto ch�opak, którego r�nie w brzuchu.W innych budzi tylkoobrzydzenie i jak�� zwierz�c� groz�.�o�nierze obserwowali Travina uwa�nie.Obserwowali i czekali.W ko�cu na wpó�przykucn��, na wpó� upad� i �o��nierze zastrzelili go, kiedy mia� spuszczonespodnie.Prze�wróci� si�, le�a� skrzywion� twarz� ku niebu, brzydki i �a�o�sny.Kto� zwymiotowa� g�o�no i zosta� upomniany.Garraty'emy wydawa�o si�, �e tamtenkto� wypluwa wszyst�kie flaki.- On pójdzie nast�pny - powiedzia� rzeczowo Harkness.- Zamknij si� - wykrztusi� Garraty.- Po prostu si� za�mknij!Nikt nie odpowiedzia�.Harkness przeciera� okulary.Ch�opak, który wymiotowa�,nie zosta� zastrzelony.Min�li grup� wiwatuj�cych nastolatków siedz�cych na kocu i pij�cych col�.Garraty'emu urz�dzili owacj� na stoj��co.Poczu� si� niezr�cznie.Jedna zdziewcz�t mia�a piersi jak balony.Jej ch�opak wlepia� w nie oczy, kiedyfalowa�y pod�czas podskoków.Garraty uzna�, �e zmienia si� w maniakaseksualnego.- Popatrz na te zderzaki - westchn�� Pearson.- O jejku, jejku!Garraty zastanawia� si�, czy ona jest dziewic�, tak samo jak on.Min�li nieruchomy, prawie idealnie okr�g�y staw zasnu�ty lekk� mg��.Wtajemniczym g�szczu na brzegu chrapliwie zaskrzecza�a ropucha.Staw przypomina�zaparowane lustro.Garraty uzna� to za jeden z naj�adniejszych widoków w swo�im�yciu.- Ten stan jest wielki jak cholera - odezwa� si� niewidocz�ny w przedzieBarkovitch.- Ten facet jest dupkiem wielkim jak cholera - rzek� z po�wag� McVries.- W tejchwili moim jedynym �yciowym ce�lem jest wdepta� go w ziemi�.Olson odmawia� Zdrowa� Mario.Garraty spojrza� na niego z przestrachem.- Ile upomnie� zaliczy�? - zapyta� Pearson.- Chyba �adnego - powiedzia� Baker.- No, ale nie wygl�da dobrze.- Na tym etapie �aden z nas nie wygl�da dobrze - powie�dzia� McVries.Znowu zapad�a cisza.Garraty po raz pierwszy poczu�, �e stopy go bol�.Nie poprostu nogi, co niepokoi�o go od jakiego� czasu, ale stopy.Zauwa�y�, �enie�wiadomie idzie na bocznych kraw�dziach podeszew, ale od czasu do czasuzdarza mu si� postawi� stop� p�asko i wtedy a� skr�ca� si� z bólu.Podci�gn��suwak kurtki pod sam� szyj� i postawi� ko�nierz.By�o przenikliwie ch�odno.- Hej! Tam! - zawo�a� rado�nie McVries.Garraty i inni spojrzeli na lewo.Mijali cmentarz.Otacza� go murek z polnychkamieni; mg�a z wolna przepe�za�a nad pochylonymi nagrobkami.Anio� ze z�amanymskrzyd�em wpatrywa� si� w nich pustymi oczami.Na pami�tce po ja�kim� narodowym�wi�cie, maszcie, z którego �uszczy�a si�rdza, przycupn�� kowalik i przygl�da� si� im, przekrzywiw�szy �ebek.- Nasz pierwszy cmentarz - powiedzia� McVries.- Jest po twojej stronie, Ray,tracisz wszystkie punkty.Pami�tasz t� gr�?- Cholera, za du�o gadasz - nagle powiedzia� Olson.- Co z�ego jest w cmentarzach, Henry, stary serdeczny druhu? Spokojne miejsce,zaciszne, �e u�yj� s�ów poety.Wy�godna wodoodporna trumna.- Zamknij si�!- Och, wybacz - szydzi� McVries.Jego blizna b�yska�a bie�l� w zamieraj�cym�wietle.- Chyba my�l o �mierci tak napraw�d� ci nie przeszkadza, Olson? �eznów zapo�ycz� si� u poety, nie w �mierci zagadka tkwi, to sen grobowy mniemdli.Czy nie to w�a�nie ci� dr�czy, cymbale? - McVries wzniós� okrzyk: -G�o�wa do góry, �o�nierzu! Dzie� ja�niejszy ju� wscho.- Daj mu spokój - cicho powiedzia� Baker.- Czemu? Jego nic nie obchodzi.Przekonuje samego siebie, �e mo�e odwin�� or�aw ka�dej chwili, kiedy mu si� spodoba.�e je�li si� po prostu po�o�y i umrze,to nie b�dzie a� tak przykre, jak ka�dy sobie wyobra�a.Nie mam zamia�ru muodpu�ci�.- Je�li nie on, ty umrzesz - rzek� Garraty.- Tak, nie zapominam o tym.- McVries pos�a� Garraty'emu swój krzywy u�miech.tyle �e tym razem absolutnie nie by� rozbawiony.Nagle si� rozw�cieczy�.- Toon zapo�mina! Ten ba�wan!- Mam ju� tego do�� - rzek� g�uchym g�osem Olson.-Rzyga� mi si� chce.- Trzeba rwa� si� innym do garde�! - krzykn�� McVries.- Czy nie tak mówi�e�?Pieprz� ci�! Zabrak�o ci pary, to k�ad� si� i zdychaj!- Daj mu spokój - powiedzia� Garraty.-S�uchaj, Ray.- Nie, to ty s�uchaj.Jeden Barkovitch wystarczy.Niech ka�dy post�puje poswojemu.�adnego muszkieterstwa, pa�mi�tasz?McVries znów si� u�miechn��.- W porz�dku, Garraty.Wygra�e�.Olson si� nie odezwa�.Pe�ny zmrok zapad� o wpó� do siódmej.Caribou, odda�lone o dziesi�� kilometrów,widoczne by�o na horyzoncie jak niewyra�ny poblask.Wzd�u� drogi wita�o ichniewielu ludzi.Zapewne wszyscy poszli do domu na kolacj�.Mg�a mrozi�a stopy.Wisia�a nad wzgórzami jak upiorne, obwis�e transparenty.Gwiazdy �wieci�y wgórze coraz mocniej, Wenus rów�nomiernie, Wielka Nied�wiedzica na sta�ymmiejscu.Garra-ty wskaza� Pearsonowi Kasjopej�.My�la� o Jan, swojej dziewczynie, czuj�c wyrzuty sumie�nia z powodu tamtejdziewczyny w bia�o-czerwonych kolar-kach.Zapomnia� ca�kiem, jak wygl�da�a, alewtedy by� pod�niecony.Kiedy po�o�y� jej d�o� na ty�ku, podnieci� si� - co byby�o, gdyby spróbowa� wsun�� jej d�o� mi�dzy uda? Poczu�, jak w kroczu rozpr�asi� dotychczas skulone napi�cie, zwi�n�� si� z bólu.Jan mia�a d�ugie w�osy, prawie do pasa.Jej piersi by�y mniejsze ni� tamtejdziewczyny, która go poca�owa�a.Jan nie chcia�a mu si� odda� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum