Ray Bradbury Kroniki Marsjanskie (4)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ogarni�ci szale�stwemzajrzeli do �odzi.Zacz�li krzycze�.- LaFarge, nie ruszaj si�! - Spaulding trzyma� w d�oni strzelb�.I nagle LaFarge zrozumia�, co si� sta�o.Tom, biegn�c przez ksi�ycowe ulice,mija� ludzi.Policjant ujrza� uciekaj�c� posta�, odwróci� si� i patrz�c jej wtwarz, wykrzykn�� nazwisko, ruszaj�c w po�cig.- Ty tam, stój! - bowiem twarz, któr� ujrza�, nale�a�a do przest�pcy.Przezca�� drog� dzia�o si� to samo.M�czy�ni, kobiety, nocni stró�e, piloci rakiet.Ta zr�czna posta� znaczy�a dla nich tak wiele, przybieraj�c znajome twarze,przywo�uj�c utracone osoby, nazwiska.Ile ró�nych imion wymieniono w ci�guostatnich pi�ciu minut? Jak wiele twarzy pojawi�o si� na obliczu Toma? Awszystkie niew�a�ciwe.Przez cala drog� �cigaj�cy i �cigany, �ni�cy i sen, ogary i zwierzyna i ci�glenowe objawienia, b�ysk znajomych oczu, okrzyk powtarzaj�cy imi� z dawnychczasów, wspomnienia lepszych dni.T�um rós�, wszyscy rzucali si� naprzód,podczas gdy posta� rodem ze snu, niczym obraz odbity w dziesi�ciu tysi�cachluster, dziesi�ciu tysi�cach oczu, p�dzi�a naprzód, ukazuj�c ró�ne oblicza tymprzed ni�, za ni�, niewidocznym i tym, których mia�a dopiero spotka�.A teraz wszyscy zgromadzili si� wokó� �odzi, pragn�c posi�� ów sen naw�asno��.LaFarge nie by� wyj�tkiem.On tak�e chcia�, aby posta� by�a Tomem,nie Lavini�, Williamem czy Rogerem.Ale to ju� sko�czone.Sprawy zasz�y zadaleko.- Wy�a�cie wszyscy! - rozkaza� im Spaulding.Tom wdrapa� si� na brzeg.Spaulding chwyci� go za r�k�.- Ty pójdziesz ze mn�.Ja wiem.- Chwileczk�! - wtr�ci� policjant.- To mój wi�zie�.Nazywa si� Dexter, jestposzukiwany za morderstwo.- Nie! - wyszlocha�a jaka� kobieta.- To mój m��! Chyba znam mojego m�a!Inne g�osy zacz�y protestowa�.T�um ruszy� naprzód.Pani LaFarge os�oni�aToma.- To mój syn.Nie macie prawa go oskar�a�.Wracamy do domu.Sam Tom dygota� gwa�townie; sprawia� wra�enie chorego.Pier�cie� ludzi zaciska�si� wokó� niego, wyci�gaj�c oszala�e d�onie.Tom krzykn��.Przed ich oczami zacz�� si� zmienia�.By� jednocze�nie Tomem i Jamesem, im�czyzn� nazwiskiem Switchman, kolejnym zwanym Butterfield; by� burmistrzemmiasteczka i m�od� dziewczyn� Judith, a tak�e m�em Williamem i �on� Clarisse.Ich umys�y kszta�towa�y go niczym stopiony wosk.Ludzie wrzeszczeli b�agalnie,napieraj�c naprzód, on za� krzykn��, wyci�gaj�c r�ce.Jego twarz przekszta�ca�asi� na ka�de ��danie.- Tom! - rykn�� LaFarge.- Alice! - doda� kto� inny.- William!Chwytali go za r�ce, obracali do siebie, póki z ostatnim wrzaskiem grozy nierun�� na ziemi�.Le�a� tam na kamieniach, stygn�ca bry�a rozgrzanego wosku.Wszystkie obliczastopi�y si� w ca�o��.Jedno oko mia� niebieskie, drugie z�ote; w�osy miejscamibr�zowe, rude, �ó�te, czarne; jedna brew by�a g�sta, druga cienka, jedna d�o�du�a, druga w�ska, drobna.Stali nad nim, wsuwaj�c palce do ust.Po chwili nachylili si�.- Nie �yje - stwierdzi� kto� w ko�cu.Zacz�� pada� deszcz.Krople lecia�y na ludzi, którzy unie�li wzrok ku niebu.Zpocz�tku powoli, potem coraz szybciej odwracali si� i odchodzili prawiebiegiem, uciekaj�c jak najdalej.Wci�gu minuty nie zosta� nikt, oprócz pana ipani LaFarge, �ciskaj�cych si� za r�ce.Deszcz pada� na zwrócon� ku niebu twarz, zmienion� nie do poznania.Anna milcza�a.Zacz�a p�aka�.- Chod� do domu, Anno.Ju� nic nie mo�emy zrobi� -stwierdzi� stary m�czyzna.Z powrotem zeszli do �odzi i pop�yn�li pogr��onym w mroku kana�em.Po wej�ciudo domu rozpalili niewielki ogie� i rozgrzali r�ce.Nast�pnie przeszli do �ó�kai po�o�yli si� razem, szczupli i zmarzni�ci, s�uchaj�c deszczu b�bni�cego odach domu.- Zbud� si�! - zagadn�� LaFarge o pó�nocy.- S�ysza�a�?- Nie, nic.- Pójd� i sprawdz�.Przez chwil� kr�ci� si� po ciemnej sypialni i zanim otworzy� frontowe drzwi,odczeka� d�ug� chwil�.Rozwar� je na o�cie� i wyjrza� na dwór.Deszcz, si�pi�cy z czarnego nieba, obmywa� podwórze, wpadaj�c do kana�u i�ciekaj�c po zboczach b��kitnych gór.LaFarge zaczeka� pi�� minut, po czym mokrymi r�kami zamkn�� cicho drzwi istarannie zasun�� rygiel.Listopad 2005: Sklep z walizkamiW�a�ciciel sklepu z walizkami us�ysza� w nocnym programie radiowym wiadomo��,przekazan� z Ziemi promieniem �wiat�o-d�wi�ku.Nie przej�� si� zbytnio, poj��jedynie, jak bardzo odleg�e s� to wie�ci:Na Ziemi zanosi�o si� na wojn�.Wyszed� na dwór, aby spojrze� w niebo.I by�atam - Ziemia, na tle wieczornego nieba, pod��aj�ca w �lad za s�o�cem mi�dzywzgórza.S�owa wy�owione przez radio i ta zielona gwiazda stanowi�y jedno��.- Nie wierz� - westchn�� w�a�ciciel sklepu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum