[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeœli uzupe³niæ ten obraz sy­tuacj¹ w innychkrajach Trzeciego Œwiata, stoj¹cych na krawêdzi niewyp³acalnoœci (szczególniechodzi o kraje Ameryki £aciñskiej), gdy globalne zad³u¿enie przekracza³o ju¿ lbilion dolarów, to konsekwencje dla ca³ej gospodarki œwiatowej by³y trudne dowyobra¿enia.Krajom zad³u¿onym, nie bêd¹cym w stanie obs³ugiwaæ na bie¿¹cosp³at kredytów, sytuacja ta mog³a groziæ wycofaniem ich ze œwiatowego obrotugospodar­czego (ca³y maj¹tek takiego kraju, znajduj¹cy siê za granic¹, mo¿ezostaæ przejêty na poczet sp³aty d³ugu, tzw.sekwestracja, ³¹cznie nawet zeksportowanymi towarami).Dla krajów wierzycielskich oznacza to jednoczeœniespadek ich wp³ywów z eksportu do pañstw zad³u¿onych.Generalnie wiêc mo¿napowiedzieæ, i¿ kryzys zad³u¿eniowy grozi gospodarce œwiatowej globaln¹recesj¹.Warto w tym miejscu zwróciæ uwagê, i¿ to nie wielkoœæ zad³u¿enia, ale proporcjawp³ywów z eksportu do bie¿¹cych sp³at œwiadczy z regu³y o tym, czy danejgospodarce grozi kryzys zad³u¿enia.Powszechnie uznaje siê sytuacjê zabezpieczn¹, gdy wielkoœæ sp³at nie przekracza poziomu 20% wartoœci wp³ywów zeksportu (w niektórych krajach Ameryki £aciñskiej poziom ten by³ kilkakrotniewy¿szy, a wielkoœæ zad³u¿enia nawet kilkunastokrotnie przekracza³a wielkoœærocznych wp³ywów z eksportu).Samo korzy-190stanie z zewnêtrznych Ÿróde³ finansowania rozwoju gospodarczego nic jest niczymzdro¿nym; finansowanie takie, jeœli po³¹czone ze zdrow¹ polityk¹ ekonomiczn¹,przynosi w³aœciwe rezultaty, tj.przyspieszenie wzrostu gospodarczego.Niestety, liczba przyk³adów pañstw, gdzie wyst¹pi³y negatywne konsekwencje,jest znacznie d³u¿sza ni¿ tych, które wykorzysta³y szansê, jakie dawa³y kredytyzagraniczne; do tych ostatnich nale¿a³y nie­które kraje azjatyckie, a przedewszystkim Korea Po³udniowa.Przyczyny kryzysu zad³u¿eniowego, z jednej strony, wynika³y z prowadzonej przezpañstwa zad³u¿one nieracjonalnej polityki gospodarczej, z drugiej zaœ by³yskutkiem splotu wielu negatywnych czynników, które wyst¹pi³y w gospodarceœwiatowej w la­tach 70.i 80.Najistotniejszym, obiektywnym czynnikiem, którymia³ wp³yw na bez ma³a wszystkie kraje, by³ wzrost cen ropy naftowej w latach1973-1974 i 1978-1979.Dla nienaftowych krajów rozwijaj¹cych siê oznacza³o towzrost wydatków na import ropy z 4% do 20% globalnej wartoœci przywozu, jeœlichcia³y one utrzymaæ tempo rozwoju gospodarczego.Wiele z tych krajów,szczególnie te, które stosunkowo niedaw­no (w latach 60.) uzyska³y suwerennoœæpolityczn¹, traktowa³y koniecznoœæ utrzymania rozwoju gospodarczego wkategoriach presti¿u politycznego, od którego zale¿a³o rów­nie¿ utrzymanie siêprzy w³adzy rz¹dz¹cych elit czy re¿imów.St¹d pañstwa te zdecy­dowa³y siêutrzymaæ zakupy ropy naftowej na nie zmienionym poziomie, maj¹c za podstawêkredyty zagraniczne.Wzrostowi zad³u¿enia w d³u¿szym okresie sprzyja³a sytuacja na rynku surowcowym.Pocz¹tkowo ceny surowców ros³y, a towarzyszy³y temu pesymistyczne prognozyzwi¹zane z ograniczeniami poda¿y (chodzi³o o szczup³oœæ zasobów niektórychsurowców); zachêca³o to kraje rozwijaj¹ce siê do inwestycji surowcowych.Naprze³omie ³at 70.i 80.surowcowe terms of trade krajów rozwijaj¹cych siêuleg³y pogorszeniu; by³ to okres rozpoczêcia sp³at zaci¹gniêtych kredytów.Zjawisko to potêgowa³a panuj¹ca do pocz¹tku lat 80.w œwiecie uprzemys³owionymrecesja, która obni¿a³a popyt na surowce.Do wzrostu ciê¿aru zad³u¿e­niaprzyczyni³ siê równie¿ wzrost stopy procentowej kredytów, co by³o m.in.zwi¹zane z inflacj¹, a co jednoznacznie realnie zwiêksza³o obci¹¿eniegospodarek wielu pañstw d³u­gami.W podobnym kierunku oddzia³ywa³y wahaniakursów walutowych.Obni¿aæ to mog³o wp³ywy z eksportu surowców, jeœli kursywalut, w których by³y wyra¿one ceny surowców, spada³y, a kursy walut, na któreopiewa³o zad³u¿enie, ros³y.Nale¿y tak¿e zwróciæ uwagê na relatywn¹ ³atwoœæ zaci¹gania kredytów namiê­dzynarodowym rynku finansowym w latach 70., gdy panowa³y jeszcze niskiestopy procentowe.Obfitoœæ œwiatowej p³ynnoœci finansowej wystêpuj¹ca wsystemie banków komercyjnych, wynikaj¹ca z recyrkulacji dochodów krajówarabskich z eksportu ropy naftowej, doprowadzi³a do zani¿ania i z³agodzeniakryteriów udzielania po¿yczek.W wielu wypadkach to nawet bardziej bankomzale¿a³o na udzielaniu po¿yczek ni¿ samym kredytobiorcom.191Do spotêgowania skutków niekorzystnych warunków zewnêtrznych przyczynia³a siêczêsto sama polityka gospodarcza pañstw rozwijaj¹cych.Wysokie tempo wzrostugospodarczego osi¹gano nieraz kosztem du¿ych deficytów bud¿etowych, a wkonse­kwencji inflacji.Nie zachêca³o to na d³u¿sz¹ metê do inwestycji idoprowadzi³o do zjawiska ucieczki kapita³u rodzimego z wielu krajów, np.Ameryki £aciñskiej.Zaci¹­ganie kredytu wydatkowano na finansowanie importukonsumpcyjnego (¿ywnoœæ), in­westycje, które wielokrotnie nie mia³y charakterurozwojowego i utrwala³y niekorzystn¹ strukturê gospodarcz¹ ".Wreszcie elitypolityczne wielu krajów u¿ywa³y po¿yczek nie­zgodnie z deklarowanymprzeznaczeniem, tj.na rozbudowê armii b¹dŸ wielkie projekty rozbudowyinfrastruktury.Znacz¹ czêœæ po¿yczek zosta³a te¿ skonsumowana przez mniejwydajny sektor pañstwowy.Jeœli chodzi o strukturê zad³u¿enia krajów rozwijaj¹cych siê, to wraz z up³ywemczasu mo¿na by³o obserwowaæ zwiêkszanie siê roli wierzycieli prywatnych wca³kowi­tej wielkoœci zad³u¿enia do prawie 65% w roku 1980".Fakt ten o tylemóg³ mieæ znaczenie dla d³u¿ników, i¿ wierzyciele prywatni z regu³y s¹ bardziejrestryktywni w podejœciu do problemu negocjacji zwi¹zanych z terminarzem sp³at(nie godz¹ siê np.na przesuwanie sp³at odsetek), a udzielane kredyty, równie¿na refinansowanie starych d³ugów, s¹ z regu³y dro¿sze.Dopiero kryzys meksykañski uzmys³owi³ rz¹dom wielu pañstw wierzycielskich skalêzagro¿enia konsekwencjami kryzysu zad³u¿eniowego; mówi³o siê nawet o swoi­stejbombie zad³u¿eniowej.St¹d w latach 80.pojawi³o siê kilka propozycji rz¹dowychi miêdzynarodowych, które nie ogranicza³y siê tylko do prostej restrukturyzacjii refi­nansowania zad³u¿enia.Oznacza³o to, i¿ równie¿ pañstwa wierzycielskies¹ gotowe ponieœæ pewne koszty zwi¹zane z redukcj¹ zad³u¿enia, a niektóre bankikomerycyjne uzna³y, i¿ lepiej oddzyskaæ przynajmniej czêœæ udzielonychkredytów, ni¿ nie zobaczyæ pieniêdzy w ogóle.Wyrazem tej polityki by³ospisanie czêœci d³ugów na straty.Jedno­czeœnie równie¿ sam rynek finansowywykszta³ci³ nowe instrumenty, które czyni¹c z d³ugów przedmiot obrotumiêdzynarodowego (tzw.handel d³ugami), wskazywa³y na rynkowe sposoby itechniki redukcji zad³u¿enia.Plan Bakera i Brady'ego to dwie najszerzej znane propozycje rozwi¹zania kryzysuzad³u¿eniowego na skale miêdzynarodow¹.Pierwszy (1985 rok) by³ wspólnymprzed­siêwziêciem MFW, Banku Œwiatowego i banków komercyjnych.Zak³ada³ onwspoma­ganie proeksportowych programów restrukturyzacyjnych w krajachzad³u¿onych po­przez dop³yw nowych kredytów [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • coubeatki.htw.pl