J.R.R. Tolkien Władca Piercieni 2 Dwie Wieże 1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W ten sposób dasz królowi dowód, �e nie pob��dzi�em wwyborze.Twemu s�owu zawierzam moje dobre imi�, mo�e nawet �ycie.Nie zawied�mnie.- Nie zawiod� � odpar� Aragorn.Rohirrimowie z oddzia�u Eomera zdumieli si�, gdy dowódca kaza� odda� zbywaj�cekonie trzem obcoplemie�com; ten i ów patrza� na intruzów inieufnie spode �ba,lecz tylko Eothain o�mieli� si� odezwa� g�o�no:- Godzi si� mo�e da� wierzchowca temu dostojnemu panu, który, jak powiada,nale�y do plemienia Gondoru � rzek� � ale nikt jeszcze nie s�ysza�, �eby koniaz Marchii dosiada� krasnolud.- Nikt nie s�ysza� i nigdy nie us�yszy, b�d� spokojny � odpar� Gimli.� Wol�chodzi� piechot�, ni� wdrapywa� si� na grzbiet takiego wielkiego zwierzaka,nawet gdyby� mnie prosi�, a tym bardziej je�li mi go �a�ujesz.- Musisz si� zgodzi�, inaczej opó�nia�by� po�cig � rzek� Aragorn.- Nie trap si�, Gimli, przyjacielu � powiedzia� Legolas.� Si�dziesz na jednegokonia ze mn�.Tak b�dzie najlepiej.Nie tobie Rohirrimowie po�ycz� wierzchowcai nie ty b�dziesz si� z nim para�.Aragorn dosiad� zaraz konia szpakowatej ma�ci, którego mu przyprowadzono.- Wabi si� Hasufel � wyja�ni� Eomer.� Niech ci s�u�y dobrze i z wi�kszymszcz�ciem ni� poprzedniemu panu, Garulfowi.Mniejszy i l�ejszy wierzchowiec, ofiarowany Legolasowi, zdawa� si� narowisty ip�ochliwy.Na imi� mia� Arod.Legolas poprosi� jednak Rohirrimów, �eby zdj�li zniego siod�o i uzd�.- Mnie tego nie potrzeba � rzek� wskakuj�c lekko na ko�ski grzbiet.Ku powszechnemu zdumieniu Arod nie tylko da� si� Legolasowi dosi�� bez oporu,lecz na jedno jego s�owo pos�usznie spe�nia� wszelkie �yczenia.Tak bowiem elfyob�askawiaj� ka�de szlachetne zwierz�.Kiedy z kolei Gimlego posadzono nakonia, krasnolud przylgn�� do przyjaciela, czuj�c si� równie nieswojo jakniegdy� Sam Gamgee w �odzi.- Szcz�liwej drogi, oby�cie znale�li swoj� zgub�! � zawo�a� Eomer.� Awracajcie jak najpr�dzej i niech odt�d nasze miecze b�yszcz� ju� zawsze wjednym szeregu!- Wróc�! � odkrzykn�� Aragorn.- ja tak�e � powiedzia� Gimli.� Jeszcze�my z tob� nie sko�czyli rozmowy oLe�nej Pani.Musz� wróci�, �eby ci� nauczy� grzeczno�ci.- Zobaczymy � odpar� Eomer.� Tyle dziwnych rzeczy zdarzy�o si� ostatnimiczasy, �e mo�e nie powinienem si� dziwi�, je�li krasnolud toporkiem chce miwbija� do g�owy cze�� dla pi�knych pa�.Wracaj zdrowy!Tak si� rozstali.�cig�e by�y konie ze stadnin Rohanu.Gdy po krótkiej chwiliGimli rzuci� okiem wstecz, oddzia� Eomera ledwie by�o wida� na widnokr�gu.Aragorn nie ogl�da� si� za siebie; mimo p�du pilnie wypatrywa� znaków na ziemii cwa�owa� pochylony, z g�ow� na szyi Hasufela.Wkrótce mkn�li brzegiem RzekiEntów i tu odnale�li wydeptany ze wschodu, od p�askowy�u, drugi szlak, o którymwspomina� Eomer.Aragorn zsiad� z konia i z bliska przyjrza� si� tropom, potem znów wskoczy� nasiod�o i odjecha� w bok ku wschodowi, trzymaj�c si� wci�� skraju wydeptanegoszlaku i uwa�aj�c, by nie zatrze� �ladów.Raz jeszcze zsiad�, zbada� dok�adniegrunt i przeszed� kawa�ek drogi tam i z powrotem piechot�.- Niewiele si� dowiedzia�em � rzek� powróciwszy do towarzyszy.� Na g�ównymszlaku je�d�cy Rohanu zatarli kopytami koni �lady orków.St�d banda ci�gn�achyba w dalsz� drog� bli�ej rzeki.Lecz trop od wschodu jest �wie�y i wyra�ny.�aden �lad nie wskazuje, by kto� zawróci� nad Anduin�.Trzeba teraz jecha�wolniej i upewni� si�, czy nigdzie nie wida� �ladów odchodz�cych w bok odgromady.Orkowie, gdy tu doszli, musieli ju� wiedzie�, �e s� �cigani; mo�liwe,�e próbowali pozby� si� je�ców lub zabezpieczy� ich w jaki� sposób, nim stawiliczo�o przeciwnikom.Tymczasem pogoda zacz�a si� psu�.Niskie szare chmury nadp�yn�y znadp�askowy�u.Mg�a przes�oni�a s�o�ce.Le�ne stoki Fangornu majaczy�y corazbli�ej i coraz ciemniejsze, w miar� jak s�o�ce chyli�o si� ku zachodowi.Niespostrzegli nigdzie �ladów oddalaj�cych si� od szlaku w prawo czy w lewo, tylkotu i ówdzie natykali si� na trupy pojedynczych orków, których �mier� zaskoczy�aw ucieczce; siwe pióra strza� stercza�y im z pleców lub gardzieli.Wreszcie, dobrze ju� pod wieczór, dotarli do skraju lasu i na otwartej polaniemi�dzy pierwszymi drzewami Fangornu ujrzeli wielkie pogorzelisko; popio�y by�yjeszcze gor�ce i dymi�y.Opodal pi�trzy� si� stos he�mów, zbroi, strzaskanychtarcz, po�amanych mieczy, �uków, strza�, dzid i wszelkiego wojennegorynsztunku.Po�ródku tkwi� zatkni�ty na pal ogromy �eb goblina; bia�e god�omo�na by�o jeszcze rozró�ni� na pop�kanym he�mie.Nieco dalej, w miejscu, gdzierzeka wyp�ywa�a z lasu, wznosi� si� kurhan, dopiero co, wida�, usypany; bo nag�ziemi� okrywa�a �wie�o wyci�ta dar�, w któr� wbito pi�tna�cie w�óczni.Aragorn wraz z przyjació�mi przeszuka� dok�adnie teren w szerokim promieniuwokó� pobojowiska, lecz ju� zmierzcha�o si� i wkrótce wieczór zapad� ciemny imglisty.Noc nadesz�a, a nie odkryli jeszcze �ladu po Meriadoku i Pippinie.- Nic wi�cej nie da si� zrobi� - rzek� ze smutkiem Gimli.- Niema�o zagadeknapotkali�my, odk�d wyszli�my spod Tol Brandir, ale ta wydaje si� jeszczetrudniejsza do rozwi�zania ni� wszystkie poprzednie.My�l�, �e spalone ko�cihobbitów zmiesza�y si� z popio�ami orków.Bolesna to b�dzie nowina dla Froda,je�li do�yje, by si� o niej dowiedzie�; bolesna te� dla starego hobbita, któryczeka w Rivendell.Elrond sprzeciwia� si� udzia�owi tych dwóch m�odzików wwyprawie.- Ale Gandalf by� za tym, �eby ich zabra� - powiedzia� Legolas.- Sam Gandalf te� chcia� i�� z anmi, a pierwszy zgin�� - odpar� Gimli.-Zawiod�o go jasnowidzenie.- Gandalf nie opiera� swoich rad na pewno�ci bezpiecze�stwa dla siebie ani dlainnych - rzek� Aragorn.- S� zadania, które lepiej podj�� ni� odrzuci�, cho�byu ich kresu czeka�a zguba.Ale nie zgodz� si� jeszcze st�d odej��.Zreszt�musimy i tak czeka� do �witu.Opodal pobojowiska wybrali na nocleg miejsce pod roz�o�ystym drzewem, którewygl�da�o troch� jak kasztan, lecz zachowa�o do tej pory mnóstwo zesz�orocznychli�ci, du�ych i brunatnych, podobnych do wysch�ych d�oni o d�ugich,rozcapierzonych palcach.Ga��zie szele�ci�y �a�o�nie w podmuchach nocnegowiatru.Gimlim dreszcz wstrz�sn��.Mieli z sob� ledwie po jednym kocu.- Rozpalmy ognisko - rzek� krasnolud.- Nie dbam ju� o niebezpiecze�stwo.Niechsi� orkowie zlec� jak �my do �wiecy.- Je�eli ci biedni hobbici b��kaj� si� po lesie, ogie� móg�by ich do nas�ci�gn�� - popar� przyjaciela Legolas [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum