Jrr Tolkien Powrot Krola (1 z 2) (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Natychmiast wszystkie rogi podj�y muzyk� i pie�� Rohanurozleg�a si� nad polami jak burza, echo za� grzmotem odbi�o j� w�ród gór.Naprzód, naprzód, do Gondoru!Król krzykn�� co� �nie�nogrzywemu i ko� skoczy� naprzód.Za nim trzepota�a nawietrze chor�giew, god�o bia�ego konia na zielonym polu, lecz król j�wyprzedzi�.Za nim mkn�li rycerze przyboczni, lecz ich tak�e wyprzedzi� król.Eomer spi�� swego wierzchowca ostrog�, bia�y ogon ko�ski na he�mie rozwia� si�w p�dzie, ca�y pierwszy eored gna� w grzmocie podków jak spieniona fala zszumem atakuj�ca brzeg, lecz króla nikt nie prze�cign��.Zdawa� si� urzeczony,a mo�e w jego �y�ach zakipia�a bojowa furia praojców, bo dawa� si� ponosi�nie�nogrzywemu, a wygl�da� jak dawny bóg, jak Orome Wielki walcz�cy w wojnieValarów w owych dalekich czasach, gdy �wiat by� jeszcze m�ody.Ods�oni�ta z�otatarcza b�yszcza�a odbiciem s�o�ca i trawa ja�nia�a �wie�� zieleni� pod bia�yminogami królewskiego rumaka.Bo oto wsta� ranek i wiatr dmuchn�� od Morza.Ciemno�ci rozpierzch�y si�, j�k przebieg� przez zast�py Mordoru, zdj�ciprzera�eniem wojownicy Czarnego Wodza uciekali i gin�li pod kopytamirozj�trzonych bitw� koni.Z szeregów Rohanu buchn�a chóralna pie��; �piewalizadaj�c �mier�, bo rado�� bitwy przepe�nia�a ich serca, a pi�kny i gro�ny g�ospie�ni dosi�gn�� uszu obro�ców obl�onego miasta.Rozdzia� 6Bitwa na polach PelennoruAle napa�ci� na Gondor nie kierowa� prostak, herszt orków, ani te� zwyk�yzbójca.Ciemno�ci ust�pi�y za wcze�nie, przed terminem, który im wyznaczy� ichw�adca.Szcz�cie zawiod�o go na chwil�, �wiat obróci� si� przeciw niemu,zwyci�stwo wymyka�o si� w momencie, gdy go ju� niemal dosi�ga� r�k�.Mia�jednak d�ugie rami�.Dowodzi� armi�, rozporz�dza� wielk� pot�g�.Król UpiorówPier�cienia, Wódz Nazgulów w�ada� niejedn� broni�.Opu�ci� Bram� i znikn��.Król Marchii Theoden dotar� do drogi, biegn�cej spod Bramy ku Rzece, i zwróci�si� w stron� miasta, odleg�ego ju� tylko o niespe�na mil�.Wstrzyma� niecowierzchowca rozgl�daj�c si� za nowym przeciwnikiem, a wtedy wreszcie dop�dziligo jego rycerze; mi�dzy nimi by� te� Dernhelm.Dalej na przedzie, a bli�ejmurów grodu, je�d�cy Elfhelma szaleli w�ród machin obl�niczych r�bi�c, siek�c,zap�dzaj�c nieprzyjacielskich �o�daków w ziej�ce ogniem rowy.Ca�a prawiepó�nocna po�a� Pelennoru by�a oczyszczona z wroga, obóz nieprzyjacielskip�on��, orkowie uciekali ku Rzece jak zwierzyna �cigana przez my�liwców;wsz�dzie tam Rohirrimowie panowali nad polem bitwy.Lecz nie rozbili jeszczeobl�enia, nie zdobyli Bramy.Pod ni� zosta�y znaczne si�y przeciwnika, a nadrugiej po�owie pola zgromadzi�y si� nie tkni�te jeszcze, niezliczone zast�pyMordoru.Na po�udnie od drogi skupi� si� trzon armii Haradrimów, ich konnicaotacza�a chor�giew dowódcy.Ten dostrzeg� w jasnym ju� teraz �wietle dziennymsztandar króla, powiewaj�cy w tej chwili z dala od g�ównego wiru walki po�ródgarstki je�d�ców.Wódz Haradrimów zap�on�� w�ciek�ym gniewem, krzykn��,rozwin�� swoj� chor�giew, Czarnego W�a na krwawym szkar�acie, i run�� do atakuna sztandar Bia�ego Konia i zieleni, a za nim gna� t�um Haradrimów; wzniesionew gór� krzywe ich szable migota�y niby rój gwiazd.Theoden zobaczy� go, a nie chc�c czeka� biernie na napa��, pomkn�� naspotkanie przeciwnika.Starli si� ze straszliwym impetem.Lecz bia�a furiarycerzy pó�nocy rozgorza�a gor�cej, lepiej te� znali wojenne rzemios�o, biegleji bardziej zabójczo w�adali d�ugimi w�óczniami.Mniej ich by�o, lecz r�balisobie drog� przez t�um Haradrimów niby przesiek� w lesie.W najg�stszymbitewnym wirze przecisn�� si� Theoden, syn Thengla.W�ócznia jego �mign�a wpowietrzu godz�c w nieprzyjacielskiego dowódc�.B�yskawicznie doby� miecza ijednym ciosem rozszczepi� drzewce chor�gwi wraz z cia�em chor��ego; Czarny W��opad� na ziemi�.Resztka rozgromionej konnicy Haradrimów umkn�a w pop�ochu.Lecz nagle w tym momencie tryumfu z�ota tarcza króla przygas�a.Jasny poranekznikn�� z nieba.Przes�oni� go znowu mrok.Konie zar�a�y staj�c d�ba.Ludziespadali z siode�.- Do mnie! Do mnie! � krzykn�� Theoden.� Naprzód, dzieci Eorla! Nie l�kajciesi� ciemno�ci!Ale oszala�y ze strachu �nie�nogrzywy wspi�� si� na zadnie nogi, jakby walcz�cz powietrzem, i z g�o�nym r�eniem zwali� si� na bok, przeszyty czarn� strza�� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum