J.R.R. Tolkien Władca Piercieni 1 Drużyna Piercienia 1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wyg�osi� stosownie do okoliczno�ci �s�ów kilkoro� �jak mawiano w Shire: - Wszyscy jeste�my bardzo wzruszeni serdeczno�ci� waszegoprzyj�cia i o�mielam si� wyrazi� nadziej�, �e ta moja krótka wizyta przyczynisi� do odnowienia starych wi�zów przyja�ni mi�dzy Shire�em a Bree.To rzek�szy zawaha� si� i odkaszln��.- Za�piewaj! � krzykn�� który� z hobbitów- Za�piewaj! Za�piewaj! � podj�li inni.� Dalej�e, za�piewaj nam jak�� now�piosenk�!Frodo chwil� sta� oszo�omiony.Potem w desperacji zacz�� piewa� �mieszn�piosenk�, któr� Bilbo lubi� (któr� si� wr�cz che�pi�, bo sam u�o�y� do niejs�owa).By�a to piosenka o gospodzie, dlatego zapewne przysz�a w tej chwiliFrodowi na my�l.Na ogó� pami�ta si� dzi� z niej ledwie kilka s�ów.Oto jejwszystkie zwrotki:Jest taka knajpa (powiem gdzie,Gdy kto� mnie pi�knie zapyta) �Taki w niej warz� piwny lek,�e raz z Ksi�yca spad� tam Cz�ek,By sobie popi� do syta.W tej knajpie �y� pijany kot,Co gra� jak szatan na skrzypkach.Z rozmachem smyka ci�gn�� w�osTo piszcz�c piii, to burcz�c w g�os �To z wolna graj�c, to z szybka.Gospodarz trzyma� tak�e psa,Co strasznie lubi� kawa�y.Gdy nagle rós� u sto�u gwar,On chytrze ka�dy �owi� �artI �mia� si�, a� szyby dr�a�y.By�a i krowa (mia�a co�Wielkopa�skiego w postawie);Muzyczny maj�c s�uch (to fakt)Ogonem wci�� macha�a w takt,Gdy hops � hopsa�a po trawie.Talerzy srebrnych by� te� stosI �y�ek srebrnych i z�otych.By na niedziel� serwis l�ni�,Polerowano go co si�Popio�em ka�dej soboty.Poci�gn�� yk z Ksi�yca Cz�ek,Kot przera�liwie zamiaucza�,A talerz z �y�k� dzy� i dze�,A krowa w sadzie hop na pie�,A pies si� �mia� (by� to czau-czau).Z Ksi�yca Cz�ek �yk drugi dzban �Pod stó� zwali�o si� cia�o;I �ni� o piwie, i mrucza� w �nie,A� zblad�a noc na nieba dnieI pomalutku �wita�o.Do kota wi�c gospodarz rzek�:Patrz � bia�e konie Ksi�ycaW�dzide� gryz� stal i r�� Ich pan pod sto�em znalaz� domA S�o�ce szczerzy ju� lica.Wi�c zagra� kot ti-dudli-da,�e o�y�by duch w nieboszczyku,I smykiem w struny siek� i siek�,Lecz ani drgn�� z Ksi�yca Cz�ek ��Ju� trzecia, wstawaj no, pryku�.Pod góry go ju� tocz� szczytI wio na Ksi�yc, braciszku!A konie naprzód cz�ap, cz�ap, cz�ap,A krowa w susach niby capI talerz w ko�cu szed� z �y�k�.A skrzypce szybciej dudli-da,Pies ryczy gro�nie i srodze,Na g�owie z krow� staje ko�,A go�cie z �ó�ek (Bóg ich bro�)I w hopki po pod�odze.A� nagle struny p�g � b�g � prask,A krowa hop ponad Ksi�yc!Niedzielny talerz w czworo p�k�,Sobotnia �y�ka z �alu brzd�k,A pies ze �miechu a� rz�y.A Ksi�yc stoczy� si� za szczyt,Gdy s�o�ce by�o ju� w górze,Wi�c pomy�la�o: có� to, có�?Ju� w kr�g a� z�oto jest od zórz �A wszyscy k�ad� si� do �ó�ek!Przyj�to pie�� d�ugotrwa�ymi, gromkimi oklaskami.Frodo mia� dobry g�os, as�owa przypad�y s�uchaczom do gustu.- Gdzie jest stary Barliman? � wo�ano.� Niechby tego pos�ucha�! Powiniennauczy� swojego kota gry na skrzypcach, �eby�my mogli zata�czy�!Wszyscy te� upominali si� o wi�cej piwa krzycz�c:- Napijemy si� jeszcze! Dalej�e! Jeszcze jednego!Namówili Froda na nowy kufelek, a potem uprosili, �eby powtórzy� piosenk�, iwiele g�osów przy��czy�o si� do chóru; melodi� znali z dawna, a s�owa chwytaliszybko.Teraz z kolei Frodo rad by� z siebie.Bryka� po stole, a kiedy znówdoszed� do s�owa �A krowa hop ponad Ksi�yc!�, podskoczy� wysoko w powietrze.Owiele za wysoko, bo spad� na tac� zastawion� kuflami, po�lizn�� si�, stoczy� zesto�u w�ród �oskotu, brz�ku i huku.Widzowie otworzyli szeroko usta, bywybuchn�� miechem, i zastygli w zdumieniu: �piewak znikn��.Jakby si� podziemi� zapad�, chocia� nie wybi� dziury w pod�odze.Miejscowi hobbici chwil� patrzyli na to os�upiali, potem zerwali si� z �aw izacz�li wo�a� gospodarza.Wszyscy odsun�li si� od Pippina i Sama, osamotnionychw k�cie, i zerkali ku nim ponuro i nieufnie.Jasne by�o, �e wi�kszo�� obecnychuwa�a�a ich teraz za kompanów w�drownego magika, którego w�adzy ani zamiarównikt tutaj nie zna�.Jeden tylko smag�y m�czyzna spogl�da� na nich z tak�min�, jakby dobrze rozumia� o co chodzi, a przy tym szyderczo, co wprawia�oprzyjació� Froda w wielkie zak�opotanie.Wkrótce wymkn�� si� przez drzwi, a zanim pospieszy� zezowaty przybysz po�udnia; ci dwaj zreszt� szeptali z sob�przez ca�y wieczór.Od�wierny Harry poszed� zaraz w ich �lady.Frodo straci� g�ow�.Nie wiedz�c, co pocz��, wype�zn�� spomi�dzy sto�ów wciemny k�t, gdzie Obie�y�wiat siedzia� nieruchomy, niczym nie zdradzaj�c swoichmy�li.Frodo opar� si� o �cian� i zdj�� z palca Pier�cie�.Nie mia� poj�cia,jakim sposobem klejnot znalaz� si� na jego palcu.Przypuszcza�, �e �piewaj�cbawi� si� nim bezwiednie w kieszeni i �e wsun�� Pier�cie� przypadkiem, kiedyprzewracaj�c si� szarpn�� r�k�, próbuj�c chwyci� równowag�.Przemkn�o mu te�podejrzenie, czy Pier�cie� nie wyp�ata� mu umy�lnie figla: mo�e chcia� si�ujawni� odpowiadaj�c na �yczenie albo nawet rozkaz kogo� z obecnych na sali.Trzej ludzie, którzy opu�cili przed chwil� gospod�, nie budzili wcalezaufania.- No i co? � spyta� Obie�y�wiat, kiedy Frodo znów si� pokaza�.� Dlaczego tozrobi�e�? To� to gorsze ni� wszystkie g�upstwa, jakie mogli paln�� twoitowarzysze.Paskudnie wdepn��e�.a raczej wetkn��e� palec.prawda?- Nie rozumiem, o czym mówisz � rzek� Frodo, z�y i przestraszony.- Ale� rozumiesz doskonale! � odpar� Obie�y�wiat [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum