Jrr Tolkien Powrot Krola (1 z 2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mogliby nas d�ugo przetrzyma� za zewn�trznymi murami.Teraz przedostaniemy si�przez nie bez trudu.je�li zdo�amy si� do nich przebi�.- Raz jeszcze dzi�kuje ci, Ghan-buri-Ghanie, dzielny cz�owieku z lasów � rzek�Theoden � za dobre wie�ci i przewodnictwo.- Zabijcie gorgunów! Zabijcie orków! Niczym innym nie ucieszycie Dzikich Ludzi� odpar� Ghan.� Rozp�d�cie z�� pogod� i ciemno�ci jasnymi mieczami!- Po to w�a�nie przybyli�my tutaj z daleka - powiedzia� król - i spróbujemytego dokona�.Czy nam si� uda, jutro dopiero poka�e.Ghan-buri-Ghan skuli� si� i swoim twardym czo�em dotkn�� ziemi na znakpo�egnania.Potem wsta� i ju� mia� ochot� si� oddali�, gdy nagle zatrzyma� si�i podniós� g�ow� jak le�ne zwierz� w�sz�c ze zdziwieniem jaki� osobliwy zapach.Oczy mu rozb�ys�y.- Wiatr si� zmienia! - krzykn��.Z tymi s�owy Ghan i jego wspó�plemie�cyznikn�li w okamgnieniu w cieniu drzew i �aden z je�d�ców Rohanu w �yciu ju� ichnie spotka�.Wkrótce potem daleko na wschodzie znowu odezwa�o si� nik�edudnienie b�bnów.Lecz w niczyjej g�owie nie powsta�a my�l, �e Dzicy Ludziemogliby okaza� si� zdrajcami, chocia� tak dziwaczni i brzydcy z pozoru.- teraz ju� nie potrzeba nam przewodników - rzek� Elfhelm - s� bowiem mi�dzynami je�d�cy, którzy nieraz za dni pokoju odbywali drog� do Mundburga.Naprzyk�ad ja sam.Gdy znajdziemy si� na szlaku w miejscu, gdzie skr�ca on kupo�udniowi, b�dziemy mieli jeszcze siedem staj do zewn�trznych murówpodgrodzia.Po obu stronach drogi ci�gn� si� bujne ��ki.Na tym odcinku konnipos�a�cy Gondoru osi�gaj� zwykle najlepsze tempo.My te� mo�emy tam pu�ci� si�galopem nie czyni�c ha�asu.- Wówczas b�dziemy musieli najbardziej wystrzega� si� zasadzek i by� w pe�nisi� - powiedzia� Eomer.- Moim zdaniem powinni�my tutaj odpocz�� i ruszy� noc�obliczaj�c tak, by rozpocz�� bój na polach pod grodem z pierwszym brzaskiemdnia, chocia� zapewne niewiele on da nam �wiat�a, lub te� w ka�dej chwili naznak dany przez króla.Król przychyli� si� do tej rady i dowódcy si� rozeszli.Po chwili jednakElfhelm wróci�.- Zwiadowcy nic godnego uwagi nie spostrzegli poza granic� szarego lasu -oznajmi� królowi - prócz dwóch trupów ludzkich i dwóch ko�skich.- jak to sobie t�umaczy�? - spyta� Eomer.- Zabici to dwaj go�cy Gondoru, jednym z nich by� zapewne Hirgon.Takprzypuszczam, bo w r�ku �ciska� jeszcze Czerwon� Strza��, ale g�ow� odr�bali muzbóje.Mo�na te� wnosi� z ró�nych oznak, �e go�cy polegli uciekaj�c na zachód.My�l�, �e wracaj�c po spe�nieniu poselstwa zastali nieprzyjació� ju� nazewn�trznym murze lub tez na� w�a�nie nacieraj�cych; musia�o to si� dzia�wieczorem dwa dni temu, je�li u�yli rozstawnych koni, jak to maj� w zwyczaju.Niemo�liwe, �eby dotarli do grodu i zawrócili stamt�d.- A wi�c Denethor nie doczeka� si� wiadomo�ci, �e Rohan rusza mu z odsiecz� -rzek� Theoden - i nie mo�e pokrzepia� si� nadziej� na pomoc z naszej strony.- Dwakro� daje, kto w por� daje - powiedzia� Eomer - ale te� lepiej pó�no ni�nigdy.Kto wie, czy tym razem stare przys�owie nie oka�e si� bardziej ni�kiedykolwiek prawdziwe.By�a noc.Je�d�cy Rohanu mkn�li bezszelestnie w trawie po obu stronach drogi.W�a�nie tu szlak, okr��aj�c wysuni�te podnó�e Mindolluiny, skr�ca� na po�udnie.W oddali, na wprost przed nimi, czerwona �una �wieci�a pod czarnym niebem, a najej tle rysowa�y si� ciemne zbocza ogromnej góry.Zbli�ali si� do zewn�trznychmurów opasuj�cych Pelennor, ale dzie� jeszcze nie �wita�.Król jecha� w czo�owym oddziale, otoczony przez stra� przyboczn�.Nast�pnieci�gn�� eored Elfhelma; Merry zauwa�y�, �e Dernhelm opu�ci� swoje miejsce wszeregach i pod os�on� ciemno�ci wysuwa si� stale ku przodowi, a� wreszciewmiesza� si� pomi�dzy stra� królewskiego pocztu.W pewnej chwili czo�o pochoduzatrzyma�o si� nagle.Merry us�ysza� prowadzon� �ciszonym g�osem rozmow�.Towys�ani naprzód zwiadowcy, którzy dotarli niemal pod same mury, powrócili zwiadomo�ciami.Zdawali spraw� królowi.- Wida� wielkie po�ary - mówi� jeden.- Miasto ca�e zdaje si� obj�tep�omieniami, a pola wokó� roj� si� od nieprzyjacielskich wojsk.Wszystkie si�y,jak mo�na przypuszcza�, �ci�gn�li do obl�enia.Przy zewn�trznych murachzosta�o niewielu �o�nierzy, a ci, zaj�ci burzeniem, na nic poza tym niezwa�aj�.- Pami�tasz, mi�o�ciwy panie, s�owa Dzikiego Cz�owieka? - zapyta� drugi goniec.- Ja w czasach pokojowych mieszkam na otwartej wy�ynie, nazywam si� Widfara iumiem z powietrza �owi� wiadomo�ci.Wiatr si� zmienia.Tchnienie ci�gnie odpo�udnia, jest w nim zapach Morza, nik�y, ale nieomylny.Ranek przyniesiezmiany.Ponad dymami zobaczymy �wit, gdy przejdziemy za mury.- Je�li to prawda, b�d� b�ogos�awiony za tak� nowin� do ko�ca swoich dni,Widfaro! - odpar� król [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum