J.R.R..Tolkien. .Silmarillion

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Stamt�dprzyby�wali niekiedy do Numenoru Pierworodni na �aglowcach bez wio�se� nibybia�e ptaki lec�ce od zachodu s�o�ca.Przynosili do Nu�menoru liczne dary:�piewaj�ce ptaki, wonne kwiaty, bezcenne zio�a.Przywie�li te� odro�lKeleborna, Bia�ego Drzewa, które ros�o po�rodku Eressei, wyhodowane za� by�o zeszczepu Galathiliona, Drzewa ze wzgórza Tuna, podobnego do Telperiona iofiarowanego przez Yavann� Eldarom w B�ogos�awionym Kró�lestwie.Drzewo toros�o i kwit�o na dziedzi�cu króla w Armenelos i nazwano je Nimloth; kwiatyjego otwiera�y si� wieczorem, wype�niaj�c mrok nocy pi�knym zapachem.Tak wi�c z powodu Zakazu Valarów Dunedainowie w swoich podró�ach zamiast nazachód kierowali si� na wschód i przemie�rzali wody �wiata od ciemno�ci Pó�nocydo skwarów Po�udnia i dalej do Wiecznych Ciemno�ci; zapuszczali si� te� namorza wewn�trzne, op�ywali wokó� �ródziemie i z wysokich dziobnie swoichstatków dostrzegali Bram� Poranka na Wschodzie.Nie�kiedy przybijali do brzegówWielkich Krain i litowali si� nad opuszczonym �wiatem �ródziemia; ksi��taNumenoru znów dotykali stopami zachodnich wybrze�y w Czarnych Latach Lu�dzi inikt nie o�miela� si� im zagradza� drogi.Wi�kszo�� bowiem ludzi �yj�cych wCieniu utraci�a si�y � odwag�.Numenorejczycy przybywaj�c do nich uczyli ichwielu po�ytecznych umiej�tno��ci.Przywie�li im ziarna zbo�a i szczepy winne,wyt�umaczyli, jak maj� je sia� i jak mle� ziarno, jak ci�� drewno i obciosywa�kamienie i jak wprowadza� troch� �adu w �ycie, o ile to by�o mo�liwe w krajuszybkiej �mierci i sk�pych rado�ci.Dzi�ki temu ludzie w �ródziemiu nabraliotuchy, tu i ówdzie na zachodnim wybrze�u lasy zacz�y si� cofa�, ust�puj�cmiejsca domostwom, ludzie strz�sali z siebie jarzmo na�o�one na nich przezpotom�stwo Morgotha, wyzbywali si� strachu przed ciemno�ci�.Ze czci�wspominali wysmuk�ych �eglarzy, których, gdy odp�yn�li, nazy�wali bogami, i znadziej� czekali na ich powrót; Numenorejczy�cy nigdy bowiem w tych czasach niezatrzymywali si� d�ugo w �ródziemiu i nie za�o�yli tam sobie �adnych w�asnychosiedli.Musieli �eglowa� na wschód, ale serca zawsze ich ci�gn�y na zachód.Z biegiem lat ta ich t�sknota ros�a i z upragnieniem my�leli o nie�miertelnymmie�cie, dostrzeganym w oddali, coraz silniej �akn�li wiecznego �ycia,uwolnienia od �mierci, nieuchronnie k�ad�cej kres ich szcz�ciu.Im wi�ksz�zdobywali si�� i chwa��, tym bardziej n�ka� ich niepokój.Valarowie wprawdziedali Dunedainom przywilej bardzo d�ugiego �ycia, lecz nie mogli ich uchroni� odznu�enia �wiatem, które w ko�cu na ka�dego przy�chodzi�o.Dunedainowieumierali, nawet ich królowie, z rodu Earendila, byli �miertelni, a w oczachEldarów czas dany im do �ycia wydawa� si� bardzo krótki.Tak wi�c cie� pad� naich szczꭜcie; mo�e te� wywiera�a na nich pewien wp�yw wola Morgotha, wci��jeszcze dzia�aj�ca w �wiecie.Numenorejczycy zacz�li szemra�, zrazu tylko wskryto�ci serca, potem otwarcie i g�o�no przeciw losowi rodzaju ludzkiego, azw�aszcza przeciw Zakazo�wi Valarów zamykaj�cemu im drog� na Zachód.Mówiliwi�c mi�dzy sob�:- Dlaczego W�adcy Zachodu ciesz� si� wiecznym spoko�jem, podczas gdy my musimyumiera�, zostawia� tu nasze domy i wszystkie dzie�a naszych r�k i nawet niewiemy, dok�d od�chodzimy? Wszak�e Eldarowie nie umieraj�, chocia� si�zbun�towali przeciw W�adcom Zachodu.Panujemy na morzach, nie ma wód takdzikich i tak wielkich, aby ich nasze statki nie mo�g�y pokona�; dlaczego wi�cnie wolno nam pop�yn�� do Avallone w odwiedziny do przyjació�?Niektórzy powiadali wr�cz:- Dlaczego nie mieliby�my pop�yn�� a� do samego Amanu, by chocia� przez jedendzie� zakosztowa� szcz�cia Mo�nych? Czy� nie jeste�my najpot�niejsi w�ródludów Ardy?Eldarowie przekazali te s�owa Valarom i Manwe bardzo si� zasmuci�, widz�c, jakchmury si� zbieraj� nad Numenorem w sa�mym zenicie jego �wietno�ci.Wyprawi� doDunedainów po�s�ów, którzy przemówili z powag� do króla i do wszystkichchc��cych s�ucha� i pouczali o przeznaczeniu i porz�dku �wiata.- Zmienia� Przeznaczenie �wiata - mówili - mo�e tylko Je�dyny, który gostworzy�.Gdyby�cie nawet unikn�li wszystkich omamie� i pu�apek w drodze idotarli do B�ogos�awionego Kró�lestwa Amanu, niewiele by wam z tego przysz�o.Albowiem nie kraina Manwego sprawia, �e jej mieszka�cy s� nie�miertelni, lecznie�miertelno�� tych, co tam mieszkaj�, u�wi�ci�a krain�.Wy by�cie tam jeszczepr�dzej zwi�dli i znu�yli si� �yciem, jak �my w za silnym i zbyt jednostajnym�wietle.Lecz król odpar�:- A przecie� mój przodek Earendil tam �yje! Czy nie miesz�ka on w Amanie?Na to wys�a�cy Manwego odpowiedzieli:- Wiesz dobrze, �e Earendilowi przypad� los wyj�tkowy i �e policzono go mi�dzyPierworodnych, którzy nie umieraj�.Lecz tym samym wyrokiem zabroniono mupowraca� kiedykolwiek do �miertelnych krain.Wy natomiast i wasz lud nienale�ycie do Pierworodnych, jeste�cie �miertelnymi lud�mi, bo takimi wasuczyni� Iluvatar.Teraz, jak si� zdaje, chcieliby�cie mie� przy�wileje obupokole�, prawo do odwiedzania do woli Valinorui do powrotu, ilekro� zapragniecie, do rodzinnego kraju.Tak by� nie mo�e.Niemog� te� Valarowie odebra� nikomu darów Iluvatara.Powiadacie, �e Eldarowie nieponosz� kary, nawet ci, którzy si� zbuntowali, nie umieraj�.Alenie�miertelno�� nie jest nagrod� ani kar�, lecz przeznaczeniem, które musi si�do�pe�ni�.Pierworodni nie mog� uciec, s� zwi�zani z tym �wia�tem, nie mog� goopu�ci�, dopóki istnieje, bo jego �ycie jest ich �yciem.Mówicie, �e wasukarano za bunt ludzi, w którym mieli�cie bardzo ma�y udzia�, i �e dlategomusicie umiera�.Ale �mier� w pierwszym zamy�le nie mia�a by� kar�.Pozwala wamodej��, porzuci� �wiat, nie jeste�cie z nim zwi�zani czy to w na�dziei, czy wznu�eniu.Które wi�c pokolenie powinno zazdro��ci� losu drugiemu?Lecz Numenorejczycy odparli:- Jak�e mo�emy nie zazdro�ci� Valarom czy bodaj najmniej�szej istocienie�miertelnej? ��da si� od nas �lepej ufno�ci, na�dziei niczym nie por�czonej,skoro nie wiemy, co nas w bli�skiej przysz�o�ci czeka.A jednak Ziemi� tak�ekochamy i nie chcemy jej utraci�.Wtedy pos�owie rzekli:- To prawda, �e Valarowie nie wiedz�, jakie s� zamys�y Iluva�tara w waszejsprawie i nie objawi� on wszystkiego, co ma si� jesz�cze sta�.Lecz mywierzymy, �e wasz� prawdziw� ojczyzn� nie jest ani ten l�d, ani Aman, ani �adenkraj obj�ty Okr�giem �wiata.Wyrok, �e ludzie musz� ze �wiata odchodzi�, by�pocz�tkowo uzna�wany za dar Iluvatara.Sta� si� brzemieniem dopiero wtedy, gdyludziom, przyt�oczonym przez cie� Morgotha, wyda�o si�, �e ota�czaj� ichwielkie ciemno�ci, i zacz�li si� ich l�ka�.Niektórzy, sa�mowolni i pyszni, niechc� si� podda�, dopóki �ycie nie zostanie im gwa�tem wydarte.My, którzyd�wigamy rosn�ce wci�� brzemia lat, nie mo�emy tego dobrze zrozumie�, leczje�li, jak powia�dacie, wróci� �al i znów niepokoi was owo brzemi�, l�kamy si�,�e Cie� na nowo powstanie i rozro�nie si� w waszych sercach.Tote�, chocia�jeste�cie Dunedainami, najpi�kniejszymi z ludzi, unikn�li�cie poprzednioCienia i m�nie z nim walczyli�cie, mówimy wam: Strze�cie si�! Nikt nie mo�esi� sprzeciwi� woli Iluvatara.Valarowie z wielk� trosk� wzywaj� was, aby�cienie odmawiali ufno�ci losowi, do którego zostali�cie powo�ani, gdy� inaczejzmieni si� on w kr�puj�ce was p�ta.Miejcie nadziej�, �e w ko�cu nawetnajb�ahsze z waszych pragnie� wyda owoce [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum