Andre Norton SC 2.5 Klštwa Zarsthora

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lord Marbon, skoro ju� si� ruszy�, nie stawia� �adnegooporu, tylko wpe�z� w ciemno��.Gdy znikn�� za jej zas�on�, m�odzieniec wtr�ci�g�owni� w skaln� szczelin� i pod��y� za swym panem.Briksja, nie maj�c wcale zamiaru pozostawa� pod ziemi�, kiedy znana by�a drogana zewn�trz, posz�a ich �ladem.W�ski korytarz by� krótki.Po chwili znale�lisi� w g��bokim cieniu tworzonym przez kilka drzew i krzewów skrywaj�cych dziur� w ziemi,z której si� wy�onili.Byli teraz wysoko na pó�nocnym stoku otaczaj�cych dolin�wzgórz.Przycupn�li pod os�on� zaro�li.Briksja omiot�a wzrokiem stoj�c� w dolewie��.W jednym z w�skich okienek migota�o s�abe �wiat�o - zatem wewn�trz nadalpali� si� ogie�.Ujrza�a pi�� kud�atych zaniedbanych kuców, takich, na których- je�eli mieli do�� szcz�cia - je�dzili zbójcy.- Pi�ciu.- pos�ysza�a obok siebie cichy szept m�o�dzie�ca.On tak�e si�wychyla�, dotykaj�c �okciem jej ramienia.- Mo�e wi�cej - odpar�a z pewn� satysfakcj�.- Nie�które bandy maj� wi�cejludzi ni� koni.- Znów wyruszymy w góry - rzek� ponuro.- Albo na Od�ogi.Briksji, cho� tego wcale nie chcia�a, udzieli�o si� co� z jego zniech�cenia.Nie podoba�o jej si�, �e musi my�le� o kim� prócz siebie, ale je�li tych dwóchmia�o zamiar w�drowa� dalej bez �adnych zapasów �ywno�ci i, jak si� domy�la�a,bez umiej�tno�ci �owieckich, by�o ju� po nich.Dra�ni�o j�, �e to co� dziwnienie daj�ce jej spokoju, co si� w niej zal�g�o, nie pozwala�o jej zostawi� ichlosowi.- Czy twój pan nie ma �adnych krewnych, którzy mogliby mu udzieli� schronienia?- spyta�a.- Nie.On.on nie zawsze by� dobrze widziany w�ród tutejszego cherlawegoludu.W jego �y�ach p�ynie inna krew.i c h krew.- Dla Dolinian o n i,oznacza�o tylko jedno - tamtych obcych, którzy niegdy� w�adali ca�� t� ziemi�.- Oto kim on jest.I to zawsze by�o po nim wida�.Nie zrozumiesz - znasz gojedynie takim, jaki jest teraz �m�odzieniec mówi� �arliwym szeptem, jakbyobawiaj�c si�, �e nie zdo�a nad sob� zapanowa�.- By� wielkim wojow�nikiem; by�równie� uczonym m�drcem.Wiedzia� o rze�czach, o których innym panom w Dolinienawet si� nie �ni�o.Potrafi� wzywa� ptaki i rozmawia� z nimi - sam widzia�em!Nie by�o konia, który nie przybieg�by do niego i nie pozwoli� mu si� dosi��.Umia� �piewnymi zakl�ciami sprowadzi� sen na rannego.By�em �wiadkiem, jakpo�o�y� d�onie na ranie a� czarnej z zaka�enia i rozkaza� cia�u wyzdrowie� - itak te� si� sta�o! Ale nie by�o nikogo, kto tak samo uleczy�by jego, nikogo!M�odzieniec ukry� g�ow� w zgi�ciu r�ki.Le�a� spokojnie, ale przecie� Briksjaswoim pytaniem wzbudzi�a w nim przemo�ny ból i poczucie straty.- By�e� jego giermkiem?- Po �mierci Jartara nosi�em jego tarcz�, tak.Jednak wedle prawa giermkiem niejestem.Cho� pewnego dnia mo�e b�d�, je�li wszystko pójdzie dobrze.Mój panwybra� mnie spo�ród dalekich krewnych jego matki.Ja.niemia�em widoków na jaki� wielki maj�tek.Mieli�my zaledwie stra�nic� nagranicy.Prócz mnie by�o jeszcze dwóch moich braci, a nie za mn� sta�o prawopierworódz�twa.Tak czy owak - to wszystko ju� stracone.Wszystko, tylko niemój pan, tylko nie mój pan!Mówi� st�umionym g�osem, tr�caj�c j� �okciem w rami�.Briksja wiedzia�a, �etrudno mu znie�� jej obecno��, gdy� zna�a jego uczucia.Musi zostawi� gosamego.Nie b�dzie zadawa� wi�cej pyta�.Odwróciwszy si�, cichaczem opu�ci�a dogodny punkt obserwacyjny.Jednak wmiejscu, gdzie zostawili lorda Marbona, nie by�o go! Rozejrza�a si� po�pieszniedoko�a �nie by�o po nim �ladu.- On znikn��!Na krzyk Briksji m�odzieniec pojawi� si� przy niej b�yskawicznie, lekcewa��czupe�nie, �e z do�u móg�by go kto� zobaczy�.Briksja próbowa�a ch�opca z�apa� iprzypom�nie� o niebezpiecze�stwie.Ale nie zd��y�a - ju� zapu�ci� si� w zaro�lapo drugiej stronie miniaturowej polany.Po prostu dla niego nie liczy�o si� nicprócz jego pana.Briksja pozosta�a na swoim miejscu.Teraz, gdy ju� wydostali si� szcz�liwie zpu�apki, jak� by�a wie�a, nie widzia�a potrzeby d�u�ej im towarzyszy�.W ogóle�adnej potrzeby.Có� z tego, kiedy po chwili, mimo uporczywego g�osu rozs�dku,niech�tnie wprawdzie, ale pod��y�a za m�odzie�cem.Nigdzie nie by�o równie� �ladu Uty.Mo�e kotka, w jakim� sobie tylko znanymcelu, posz�a z lordem Mar�bonem.Briksja powoli przedziera�a si� przez krzaki,kieru�j�c si� w t� sam� stron� co m�odzieniec [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum