Ursula K. LeGuin Najdalszy brzeg

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dzisiaj w nocy.Mam hazi�.- Nie potrzebuj� jej.- �eby pokaza�.�eby pokaza� drog�.Dzisiaj w no�cy.Zabior� ci�.Poka�� ci.Mo�esz tam pój��, poniewa� ty.ty jeste�.- Szuka� s�owa, dopóki Krogulecnie po�wiedzia�: - Jestem czarodziejem.- Tak! Zatem mo�emy.mo�emy dosta� si� tam.Drog�.Kiedy �ni�.We �nie.Rozumiesz? Zabior� ci�.Pój�dziesz ze mn�.drog�.Krogulec sta�, niewzruszony i zadumany, po�rodku cie�mnego pokoju.- Mo�e - powiedzia� w ko�cu.- Je�li wrócimy, b�dziemy tu o zmroku.Potem odwróci� si� do Arrena, który zaraz skwapliwie otworzy� drzwi gotów dowyj�cia.W porównaniu z poko�jem Zaj�ca ociekaj�ce wilgoci�, zacienione ulicewydawa�y si� jasne jak ogród.Szybkim krokiem, najkrótsz� drog� wiod�c� stromymi, kamiennymi stopniamipomi�dzy zaro�ni�tymi bluszczem �cianami domów, ruszyli w stron� wy�ejpo�o�onej cz�ci miasta.Arren oddycha� g��boko jak morski lew.- Ach! Czy wrócisz tam?- Tak, je�li nie b�d� móg� zdoby� tych informacji z mniej niebezpiecznego�ród�a.On mo�e wci�gn�� nas w zasadzk�.- Czy� nie zdo�asz obroni� si� przed z�odziejami i ra�busiami?- Obroni�? - powiedzia� Krogulec.- Co masz na my�li? Czy s�dzisz, �e chodz�zakutany w czary jak stara kobieta, która boi si� reumatyzmu? Nie mam na toczasu.Ukry�em swoj� twarz, aby ukry� nasze poszukiwania.Umiemy strzec si�nawzajem.Ale jest rzecz� oczywist�, �e nie uchronimy si� w tej podró�y odniebezpiecze�stw.- Oczywi�cie, �e nie - powiedzia� Arren, z�y, ugodzo�ny w swej dumie.- Wcaletego nie oczekiwa�em.- To i dobrze - rzek� Krogulec, sztywno, ale z od�cieniem dobrego humoru, któryugasi� z�o�� Arrena.Sam by� zaskoczony w�asnym gniewem, nigdy nie pomy�la�by,�e mo�e w ten sposób mówi� do Arcymaga.Ale z drugiej strony to by�, a zarazemnie by� Arcymag - ten Krogulec z zadartym nosem i �le ogolonymi policzkami,którego g�os czasami by� g�osem jednego cz�owieka, a czasami in�nego; by� obcy,niepewny.- Czy to, co mówi�, mia�o sens? - zapyta� Arren, gdy� niech�tnie my�la� opowrocie do ciemnego pokoju nad cuchn�c� rzek�.- Te wszystkie bajeczki o byciu �ywym i martwym i o powrocie z odci�t� g�ow�?- Nie wiem, czy to mia�o sens.Chcia�em rozmawia� z czarodziejem, który utraci�swoj� moc.On powiedzia�, �e jej nie utraci�, �e odda� - wymieni� j�.Za co?�ycie za �y�cie, powiedzia�.W�adza za w�adz�.Nie, nie rozumiem te�go, alewarto go pos�ucha�.�elazny rozs�dek Krogulca jeszcze bardziej zawstydzi� Arrena.Wyda�o mu si�, �ejest dra�liwy i nerwowy jak ma�e dziecko.Zaj�c zaintrygowa� go, ale terazfascynacja przerodzi�a si� w t�umione obrzydzenie wywo�uj�ce md�o��ci, jak pozjedzeniu czego� ohydnego.Postanowi�, �e nie odezwie si� dopóki nie zapanujenad sob�.W nast�pnej chwili potkn�� si� na wy�lizganych, g�adkich stopniach iodzyskuj�c równowag� otar� sobie r�ce na kamieniach.- Niech b�dzie przekl�te to ohydne miasto - wyk�rzykn�� w gniewie.- To zbyteczne, jak s�dz� - sucho odpar� mag.Rzeczywi�cie, w ca�ym Mie�cie Hort wyczuwa�o si� co� bardzo z�ego, z�ego wsamej atmosferze, co� co niew�tpli�wie mog�o nasun�� my�l o przekle�stwie.Jednak nie by�a to obecno�� jakiej� cechy, a raczej jej brak, os�abieniewszystkich mo�liwo�ci, jak choroba, która natychmiast atakuje dusz� ka�degoprzyjezdnego.Nawet ciep�o popo��udniowego s�o�ca by�o niezdrowe, zbyt gor�cejak na ma�rzec.Place i ulice by�y pe�ne o�ywionej krz�taniny, ale nie by�o wtym wida� porz�dku, ani dostatku: towary by�y n�dzne, ceny wysokie, atargowiska niebezpieczne, tak dla sprzedawców jak i kupuj�cych, pe�ne bandz�odziei i w�ó�cz�gów.Na ulicach prawie nie widywa�o si� kobiet, a je�li ju� -to najcz�ciej w grupach.W tym mie�cie nie znano ani prawa, ani w�adzy.Rozmawiaj�c z lud�mi Arren i Krogulec dowiedzieli si� niebawem, i� rzeczywi�ciew Mie��cie Hort nie by�o Rady, burmistrza, ani ksi�cia.Niektórzy z rz�dz�cychmiastem zmarli, niektórzy z�o�yli urz�dy, in�nych pomordowano.Ró�ni przywódcypanowali nad ró��nymi cz�ciami miasta, stra�nicy portowi trzymali w gar�ciport i nabijali sobie kabzy.Miasto nie mia�o centralnej w�adzy.Ludzie, pomimoca�ej ich gor�czkowej dzia�alno�ci wydawali si� by� pozbawieni celu.Rzemie�lnicy wygl�dali tak, jakby nie chcia�o im si� dobrze pracowa�, nawetrabu�sie rabowali tylko dlatego, �e nic innego nie umieli robi�.Pozornie by�ytam wszystkie cienie i blaski portowego mia�sta, ale wsz�dzie woko�o siedzielinieruchomi prze�uwacze hazii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum