Ursula K. Le Guin Swiat Rocannona

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rocannon znajdowa� si�dostatecznie blisko, �eby widzie� beztrosk� twarz Mogiena i s�ysze� jego krzyk,wibruj�cy, przenikliwy, wojenny okrzyk zwyci�stwa.Trzyma� si� z ty�u zaMogienem lec�c po�ród bia�ych chmur nad bia�� dolin�.Wokó� nich ta�czy�yp�atki �niegu; tutaj, w swoim królestwie, w miejscu swoich narodzin, �nieg niespada� na ziemi�, tylko wirowa� bez ko�ca w migotliwym ta�cu.Przeci��ony, nawpó� zag�odzony wiatrogon dysza� j�kliwie za ka�dym uderzeniem wielkich,pasiastych skrzyde�.Mogien zwolni�, �eby nie zgubili go w tej zamieci, alewci�� par� do przodu, a oni lecieli za nim.Za mglist�, wiruj�c� zas�on� �niegu zaja�nia� s�aby poblask, odleg�e, z�otawel�nienie.Ogromne pola czystego, nieskazitelnego �niegu po�yskiwa�y bladymz�otem.Naraz wiatrogony wlecia�y w obszar czystego powietrza.Ziemia umkn�aim spod nóg.Daleko w dole, wyra�nie widoczne mimo odleg�o�ci, le�a�y doliny,jeziora, po�yskliwy j�zor lodowca, zielone po�acie lasu.Wierzchowiec Rocannonazachwia� si� i run�� jak kamie� w dó� z uniesionymi skrzyd�ami.Yahan krzykn��z przera�enia, a Rocannon zamkn�� oczy i mocno chwyci� si� siod�a.Skrzyd�a uderzy�y i za�opota�y, uderzy�y ponownie; upadek przerodzi� si� wd�ugi, szybuj�cy ze�lizg, coraz wolniejszy, a� wreszcie ruch usta�.Wiatrogondr��c przycupn�� w skalistej dolinie.Nie opodal ogromny wierzchowiec Mogienapróbowa� po�o�y� si� na ziemi.Mogien ze �miechem zeskoczy� z jego grzbietu izawo�a�:- Ju� po wszystkim, uda�o si�! - Podszed� do nich, jego ciemna, wyrazista twarzja�nia�a triumfem.- Teraz moje królestwo rozci�ga si� po obu stronach gór,Rokananie!.Tutaj mo�emy rozbi� obóz na noc.Jutro wiatrogony b�d� mog�yzapolowa� tam w dole, w�ród drzew, a my zaczniemy schodzi� na piechot�.Chod�,Yahanie.Yahan, skurczony na siodle, nie móg� si� poruszy�.Mogien wzi�� go na r�ce ipomóg� mu po�o�y� si� w os�oni�tym miejscu pod stercz�cym g�azem.Os�ona by�apotrzebna, gdy� wia� zimny, przenikliwy wiatr, a popo�udniowe s�o�ce dawa�orównie ma�o ciep�a co Wielka Gwiazda, b�yszcz�ca jak okruch kryszta�u napo�udniowym zachodzie.Podczas gdy Rocannon zdejmowa� uprz�� z wiatrogonów,angyarski ksi�� zajmowa� si� jego s�u��cym, próbuj�c go rozgrza�.Nie by�o zczego zrobi� ogniska - wci�� jeszcze znajdowali si� wysoko ponad granic�lasów.Rocannon zdj�� swój kombinezon i mimo s�abych, trwo�liwych protestów Yahanaubra� we� ch�opca, a sam zawin�� si� w futra.Ludzie i wiatrogony, st�oczenirazem dla ciep�a, podzielili mi�dzy siebie resztki wody i chleba Fiia.Noczbli�a�a si� od podnó�y gór.Na niebie pojawi�y si� gwiazdy, uwolnione przezciemno��, a dwa najwi�ksze ksi�yce �wieci�y niemal w zasi�gu r�ki.Pó�n� noc� Rocannon ockn�� si� z p�ytkiego snu.W �wietle gwiazd �wiat by�cichy i nieruchomy.Yahan �ciska� jego rami� i szepta� co� gor�czkowo,potrz�sa� nim i szepta�.Rocannon spojrza� tam, gdzie pokazywa� Yahan, i nanajbli�szym g�azie zobaczy� jaki� cie�, wy�om po�ród gwiazd.By� wielki i dziwnie niewyra�ny, podobnie jak tamten cie�, który widzieli narówninie daleko st�d.Na lewo od niego �wieci� s�abo malej�cy ksi�yc Heliki.Kiedy mu si� przygl�dali, przez ciemny kszta�t zacz�y stopniowo prze�witywa�gwiazdy.Po chwili nie by�o ju� cienia, tylko mroczne, przejrzyste powietrze.- To tylko gra �wiate�, Yahanie - szepn�� Rocannon.- Po�ó� si�, masz gor�czk�.- Nie - odezwa� si� za jego plecami cichy g�os Mogiena.-To nie by�o z�udzenie,Rokananie.To by�a moja �mier�.Yahan usiad�, trz�s�c si� w gor�czce.- Nie, panie! nie twoja; to niemo�liwe! Widzia�em to przedtem, na równinach,kiedy ci� z nami nie by�o-i Olhor te�!Przywo�uj�c na pomoc resztki opanowania i zdrowego rozs�dku Rocannon przemówi�autorytatywnym tonem: - Nie gadaj g�upstw!Mogien nie zwróci� na niego uwagi.- Ja te� widzia�em j� na równinach, gdzie mnie szuka�a.Dwa razy widzia�em j�na wzgórzach, zanim znale�li�my prze��cz.Je�li to nie moja �mier�, to czyja?Twoja, Yahanie? Czy� ty jeste� ksi�ciem, Angya? Czy masz dwa miecze?Yahan, wstrz��ni�ty i przera�ony, próbowa� go powstrzyma�, ale Mogien mówi�dalej:- To nie jest �mier� Rokanana, poniewa� on przez ca�y czas, trzyma si� swojejdrogi.Cz�owiek mo�e umrze� w ka�dym miejscu, ale swoj� w�asn� �mier�, swoj�prawdziw� �mier� ksi�� spotyka jedynie w swoim królestwie.Ona czeka na niegotam, gdzie mo�e go spotka�, na polu walki, w domu lub na ko�cu drogi.To jestmoje królestwo.Z tych gór wyszli moi ludzie.Teraz tu wróci�em.Mój drugimiecz zosta� z�amany w walce.Ale pos�uchaj, moja �mierci: jestem Mogien,dziedzic Hallan - czy mnie poznajesz?Mro�ny, ostry wiatr powia� od gór.Dooko�a wznosi�y si� ska�y, w górze �wieci�ygwiazdy.Jeden z wiatrogonów wzdrygn�� si� i zawarcza�.- Milcz - powiedzia� Rocannon.- To wszystko g�upstwa.K�ad� si� i �pij.Ale sam d�ugo nie móg� zasn��, a za ka�dym razem, kiedy podnosi� g�ow�,widzia�, jak Mogien siedzi przy pot�nym boku swego wiatrogona, czujny imilcz�cy, wpatruj�c si� w noc.O �wicie wypu�cili wiatrogony na polowanie w ni�ej po�o�onych lasach, a samizacz�li schodzi� na piechot�.Nadal znajdowali si� wysoko ponad granic� lasów.Na szczycie pogoda si� utrzymywa�a, ale za to ju� po godzinie marszu przekonalisi�, �e Yahan nie daje sobie rady.Zej�cie nie by�o trudne; mimo to Yahan,wyczerpany i chory, nie móg� dotrzyma� im kroku, a tym bardziej wspina� si� iczo�ga�, co czasami by�o konieczne.Jeden dzie� wypoczynku w kombinezonieRocannona pomóg�by mu odzyska� si�y: ale to oznacza�o jeszcze jedn� nocsp�dzon� w górach, bez ognia, bez �adnego schronienia, prawie bez �ywno�ci.Mogien rozwa�y� to ryzyko, z pozoru nawet si� nie zastanawiaj�c, izaproponowa�, �eby Rocannon zaczeka� z Yahanem w jakim� s�onecznym, os�oni�tymzak�tku, podczas gdy on znajdzie zej�cie dostatecznie �atwe, �eby mogli znie��Yahana na dó�, albo przynajmniej jakie� schronienie przed �niegiem.Kiedy odszed�, Yahan, le��cy dot�d w odr�twieniu, poprosi� o wod�.Flaszka by�apusta.Rocannon kaza� mu le�e� spokojnie i wspi�� si� po pochy�ym zboczu naskaln� pó�k�, stercz�c� jakie� pi�tna�cie metrów wy�ej, gdzie dostrzeg� niecozbitego, topniej�cego �niegu.Wspinaczka okaza�a si� trudniejsza, ni�przypuszcza�.Le�a� na skale z sercem wal�cym w piersi, chciwie �api�c w ustaczyste, rozrzedzone powietrze.W uszach mia� szum, który pocz�tkowo wzi�� za szum w�asnej krwi; potem obokswej r�ki zobaczy� p�yn�c� wod�.Usiad�.Male�ki strumyczek paruj�c op�ywa�zasp� twardego, zlodowacia�ego �niegu.Rozejrza� si� za jego �ród�em i podprzewieszon� ska�� dostrzeg� czarny otwór: wej�cie do jaskini.Jaskinia by�abydla nich najlepsz� kryjówk�, stwierdzi�a racjonalna cz�� jego umys�u - ale wtej samej chwili ow�adn�o nim uczucie irracjonalnej paniki.Siedzia�nieruchomo, sparali�owany przez najokropniejszy strach, jakiego kiedykolwiekdo�wiadczy�.Promienie s�o�ca daremnie próbowa�y ogrza� nag� ska��.Szczyty górskie kry�ysi� za najbli�szymi g�azami; a le��c� w dole krain� przes�ania�y chmury.Tutaj,na nagim, szarym dachu �wiata by� tylko on i ciemny otwór w skale.Po d�ugim czasie wsta�, podszed� do otworu przest�puj�c przez paruj�cystrumyczek i przemówi� do obecno�ci, która czeka�a w ciemnym wn�trzu.- Przychodz� - powiedzia�.Ciemno�� poruszy�a si� nieznacznie i mieszkaniec jaskini stan�� u jej wej�cia.Podobnie jak Gliniaki by� niski i blady; podobnie jak Fiia - drobny i jasnooki;przypomina� jednych i drugich, nie przypomina� �adnych.W�osy mia� bia�e [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum