Ursula K. Le Guin Planeta Wygnania

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Ziemia w w�skich dolinach, którymizesz�o z gór ca�e to ich mrowie, by�a.wygl�da�a jak po obsuni�ciu si�zbocza.Czysty piach i ska�a.Nie zosta�o nic, kompletnie nic.Wszystkostratowane na py�, na proch.- Jak oni daj� rad� posuwa� si� do przodu? Czym si� �ywi�? - spyta�przyciszonym g�osem Huru.- Zapasami z Zimowych Miast, które zdobywaj�.Pola s� ju� zupe�nie puste,zbiory zwiezione, zwierzyna odesz�a na po�udnie.Musz� �upi� ka�de miasto,jakie napotkaj� po drodze, i dobra� si� do ka�dego stada haynn, bo inaczejwygin� z g�odu, nim wydostan� si� poza granic� opadów �niegu.- To znaczy, �e przyjd� i tutaj - powiedzia� cicho który� z Alterrów.- Tak s�dz�.Jutro albo pojutrze.To by�a prawda, ale i ona wydawa�a si� zupe�nie nierzeczywista.Przesun�� r�k�po twarzy, wyczuwaj�c pod palcami brud, napi�cie mi�ni i nie wygojoneobrzmienie warg.Uwa�a� za sw� powinno�� z�o�enie raportu rz�dowi tego miasta,ale teraz ogarn�o go takie zm�czenie, �e nie by� w stanie powiedzie� ju� anis�owa wi�cej i przesta�o do niego dociera�, co mówi� inni.Odwróci� si� dokl�cz�cej obok niego Rolery.- Powiniene� i�� do domu, Alterro - powiedzia�a, nie podnosz�c swychbursztynowych oczu.Przez ca�e trzy ci�gn�ce si� w niesko�czono�� dni i noce walk, ucieczek,strzelaniny i ukrywania si� w lasach ani razu o niej nie my�la�.Znali si� dwatygodnie, mo�e ze trzy razy rozmawiali nieco d�u�ej, raz ze sob� spali;wczesnym rankiem przed trzema dniami poj�� j� za �on� w Gmachu Prawa, a godzin�pó�niej wyruszy� z miasta ze swymi partyzantami.Prawie nic o niej niewiedzia�, nie nale�eli nawet do tej samej rasy.A w ci�gu kilku najbli�szychdni oboje mieli pewnie zgin��.Roze�mia� si� tym swoim bezg�o�nym �miechem iuj�� j� delikatnie za r�k�.- Tak, zabierz mnie do domu - powiedzia�.Milcz�ca, delikatna i obca, wsta�a zpod�ogi, czekaj�c, a� po�egna si� z innymi.Powiedzia� jej, �e Wold i Umaksuman wraz z oko�o dwustoma jej rodakami ucieklilub zostali uratowani ze zdobytego Zimowego Miasta i przebywaj� obecnie wdzielnicy uchod�ców w Landinie.Nie zapyta�a, czy mo�e si� z nimi zobaczy�.Kiedy wspinali si� strom� uliczk� z domu Alli do domu Agata, spyta�a:- Dlaczego poszed�e� do Tewaru ratowa� ludzi?- Jak to dlaczego? - Pytanie wyda�o mu si� dziwne.- Bo sami nie mogli si�uratowa�.- To nie jest powód, Alterro.Sprawia�a wra�enie nie�mia�ej, tubylczej �ony, potulnie uleg�ej woli swego panai w�adcy.Tymczasem zacz�� si� przekonywa�, �e kieruje si� w�asn� wol�, jestuparta i dumna.Mówi�a cicho i spokojnie, ale dok�adnie to, co chcia�a.- To jest powód, Rolery.Nie mo�na siedzie� z za�o�onymi r�kami i przygl�da�si�, jak te dranie powoli wyrzynaj� wszystkich w pie�.Chc� si� broni�,walczy�, wet za wet.- A co z twoim w�asnym miastem? Jak wykarmisz tych wszystkich ludzi, których tusprowadzi�e�, je�li ghale przyst�pi� do obl�enia? I potem, w czasie Zimy?- Mamy wszystkiego w bród.O �ywno�� nie musimy si� martwi�.Potrzeba nam tylkoludzi.Ze zm�czenia ledwie pow�óczy� nogami, ale rze�ki ch�ód nocy rozja�ni� mu my�lii poczu�, �e wzbiera w nim fala rado�ci, jakiej nie czu� ju� od dawna.Zdawa�sobie niejasno spraw�, �e t� ulg�, t� lekko�� ducha przynios�a mu jej obecno��.Od tak dawna d�wiga� na swych barkach odpowiedzialno�� za wszystko, co si�dzia�o w mie�cie.Ona, nieznajoma, nieznana, istota z obcej krwi i cia�a, niewiedzia�a zupe�nie nic o jego w�adzy, sumieniu, posiadanej wiedzy, o jegotu�aczce.Nie mieli ze sob� nic wspólnego, a jednak poznali si� i po��czylinatychmiast i ca�kowicie poprzez otch�a� dziel�cych ich ró�nic; zupe�nie jakbyto w�a�nie te ró�nice, ta wzajemna obco�� doprowadzi�a ich do spotkania, apo��czenie si� przynios�o im wyzwolenie.Weszli przez nie zamkni�te frontowe drzwi.W wysokim, w�skim domu z ledwieobrobionego kamienia nie pali�y si� �adne �wiat�a.Sta� tu od trzech Lat, stuosiemdziesi�ciu cykli ksi�yca; tu przyszed� na �wiat pradziadek Agata, jegodziadek, ojciec i on sam.Zna� ten dom jak swoje w�asne cia�o.Znalezienie si�w nim z ni�, kobiet� z plemienia koczowników, której jedynym domem móg� by� tenalbo tamten namiot na tym czy tamtym wzgórzu albo duszna nora pod �niegiem,dostarczy�o mu przedziwnej rado�ci.Przepe�ni�a go czu�o��, której zupe�nie niepotrafi� wyrazi�.Bez zastanowienia wymówi� jej imi�, ale nie na g�os, lecz wmy�lach.Natychmiast odwróci�a si� do niego w ciemno�ci zalegaj�cej hol; w tejg��bokiej ciemno�ci spojrza�a mu prosto w oczy.Dom wokó� nich i ca�e miastoton�o w ciszy.Us�ysza� w my�lach cichutko swoje w�asne imi�, niby szelestnocy, niby mu�ni�cie d�oni spoza bezdennej otch�ani.- Przemówi�a� do mnie - powiedzia� na g�os, os�upia�y z podziwu.Nic nieodpowiedzia�a, ale raz us�ysza� wewn�trz siebie, we krwi, w ka�dym zwojunerwów, jej my�l si�gaj�c� do jego my�li: Agat, Agat, Agat.Rozdzia� 10Stary wódzStary wódz by� twardy.Prze�y� napad na Agata, utrat� w�adzy, wyczerpanie,zapomnienie i kl�sk�, zachowuj�c nienaruszon� wol� i niemal niezm�con� jasno��umys�u.Niektórych rzeczy nie rozumia�, inne co jaki� czas ulatywa�y mu z pami�ci.By�nawet rad, �e uda�o mu si� wyrwa� z dusznej ciemno�ci swego rodowego domostwa,gdzie siedzenie przy ogniu robi�o z niego tak� bab� - tego jednego by� zupe�niepewien.Podoba�o mu si� - tak samo jak zawsze - to osadzone na ska�ach, pe�nes�o�ca, smagane wiatrem miasto farbornów, wzniesione przed przyj�ciem na �wiatnajstarszych ludzi i trwaj�ce niezmiennie wci�� w tym samym miejscu.O ile�lepiej je zbudowano od Tewaru.Sam Tewar nie zawsze jasno rysowa� mu si� wpami�ci.Czasami stawa�y mu wyra�nie przed oczyma p�on�ce dachy, por�bane,rozprute trupy wnuków i synów, w uszach d�wi�cza�y mu przera�liwe krzyki - aczasami nie.Wola prze�ycia by�a w nim bardzo silna.Nadal nap�ywali nieliczni uciekinierzy, w tym kilku ze spl�drowanych ZimowychMiast le��cych dalej na pó�nocy, ale w ca�ym mie�cie farbornów nie znalaz�bywi�cej ni� trzystu ludzi z rasy Wolda.Tak dziwnie by�o nale�e� do s�abego,nielicznego plemienia, �yj�cego na �asce pariasów, �e niektórzy tewarczycy,zw�aszcza m�czy�ni w sile wieku, nie byli w stanie tego znie��.Siadali zeskrzy�owanymi nogami, �renice oczu kurczy�y im si� do rozmiarów male�kiejkropki, jakby si� natarli olejkiem gezinowym i pogr��ali si� w Niebyciu.Tak�ekilka kobiet, które na w�asne oczy.widzia�y, jak ich m�ów rozr�bywano nakawa�ki, i które straci�y wszystkie dzieci, wp�dzi�o si� z �alu w chorob� lubodesz�o do krainy pod morzem.Ale dla Wolda upadek tewarskiego �wiata by� tylkocz�ci� kl�ski jego w�asnego �ycia.Zdaj�c sobie doskonale spraw�, �e zaszed�ju� daleko na drodze ku �mierci, przyjmowa� ka�dy nowy dzie� jak szczodry dar iz wielk� �yczliwo�ci� patrzy� na wszystkich m�odszych m�czyzn, tak ludzi, jaki farbornów - to na nich spada� teraz ci�ar ci�gni�cia walki.Kamienne ulice ton�y w s�o�cu k�ad�cym si� jaskrawymi plamami na malowanychfrontonach domów, cho� ponad wydmami na pó�nocy m�ci�a niebo jaka� rozmazana,brudna smuga.Na wielkim placu, przed budynkiem zwanym.Thiatrem, w którymrozlokowano wszystkich ludzi, pozdrowi� Wolda jaki� farborn.Potrwa�o dobr�chwil�, nim rozpozna� w nim Jacoba Agata [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum