Sandemo Margit Saga O Ludziach Lodu Tom 43 Odrobina Czułoci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czy ten cz�owiek naprawd� �yje od stu lat? z niedowie-rzaniem my�la� Morahan.Przecie� to m�odzieniaszek! Aletaki ma autorytet!Marco u�miechn�� si� zak�opotany.- To, co teraz powiem, mo�e sprawi� ci przykro��, alechc�, �eby� dobrze si� nad wszystkim zastanowi�.Ze-jdziemy zaraz z g�ównej drogi i zapu�cimy si� w rzadziejzaludnione okolice.Najw�a�ciwszym posuni�ciem by�obyumieszczenie ci� w szpitalu, ale wiem, �e tego nie chcesz.Przyznaj�, �e ci� rozumiem.Innym dobrym wyj�ciemby�oby wsadzenie ci� do poci�gu, by� spokojnie, bezprzeszkód, móg� dotrze� do Sandnessjoen.Nie mamjednak ochoty wypuszcza� ci� samego w takim stanie.Chcia�bym, �eby� by� z nami, kiedy twoje dni dobiegn�kresu.Morahan by� wyra�nie wzruszony.- Ale ja obieca�em Tovie, �e nie b�dzie musia�azajmowa� si� mn� po �mierci.- Z Tov� ju� rozmawia�em.Ona ca�kowicie si� ze mn�zgadza, nie chce ci� teraz utraci�.Pozostaje tylko pytanie,czego ty sobie �yczysz.W�drówka przez góry mo�e by�ogromnie m�cz�ca.I �miertelnie niebezpieczna, ale toakurat pewnie wcale ci� nie przera�a.Je�li mam by�szczery, nie s�dz�, by� móg� wiele wytrzyma�.- Ja ju� wybra�em - odpar� Morahan.- Pójd� z wami.I chc�, aby�cie mnie pochowali w pi�knych norweskichgórach, w bezimiennym grobie.Wiesz, �e jestem w po�o-wie Norwegiem i nauczy�em si� kocha� ten kraj.Czuj�, �emój dom jest raczej tutaj, a nie w Liverpoolu.I, Marco.- Tak?- Opiekuj si� Tov�! By� mo�e b�dzie potrzebowa�awaszego wsparcia.- Wiem o tym - u�miechn�� si� Marco.- Tova po-wiedzia�a mi o waszej umowie.Uwa�am, �e post�pili�cies�usznie.Tova jest bardzo samotna, spotkanie z tob�znaczy�o dla niej wi�cej, ni� mo�esz zrozumie�.- S�odka, kochana dziewczyna - rzek� Ian z roz-marzeniem w oczach.- Dzi�kuj�, �e nas nie pot�piasz! Jasam by�em bardzo niepewny.Ale oczywi�cie.najpraw-dopodobniej ta noc nie b�dzie mia�a �adnych nast�pstw.- Przysz�o�e poka�e - stwierdzi� Marco.- Przysz�o�� - cierpko powtórzy� Ian.- Z tego corozumiem, nawet dla was, by� mo�e, nie ma przysz�o�ci.A ju� na pewno dla mnie.- Starajmy skupi� si� na dzisiejszym dniu.- Ja ju� teraz licz� raczej w godzinach.Ale ciesz� si�,�e mam tak wspania�ych przyjació�.Wyszli do swych towarzyszy.Ian zbli�y� si� do Tovyi obj�� j�, dziewczyna zaraz si� rozja�ni�a.Przez ca�y ranekstara�a si� trzyma� blisko niego, cz�sto mocno �ciska�a goza r�k�, jak gdyby ba�a si�, �e jej zniknie.Zdawa�a sobie spraw�, �e nast�pi to ju� wkrótce.Halkatla tego ranka równie� by�a przygaszona.Marcoprzyjrza� si� jej i nigdy jeszcze jego zwykle tak �agodnespojrzenie nie by�o równie surowe i badawcze.On wie,pomy�la�a niespokojna.On wie, cho� pewna jestem, �eRune nie pu�ci� pary z ust.Marco wie i tak.Nie skomentowa� tego ani s�owem, Halkatla wiedzia�adlaczego.Na policj� nie mo�na jej by�o zg�osi�."Jak si�nazywasz?" "Halkatla z Ludzi Lodu"."Miejsce zamiesz-kania?" "Nigdzie nie zarejestrowane"."Rok urodzenia?""1370.Zmar�a.w 1390".Prawdopodobnie dojd� downiosku, �e m�czyzna pali� w samochodzie, trzyma�w r�ku taki bia�y patyczek, nazywany papierosem, pozatym czu� by�o od niego gorza�k�.Nikt nie b�dzie zg��bia�przyczyn wypadku.Zreszt� on sam do niczego si� nieprzyzna; szkoda, jakiej dozna�, by�a zbyt wstydliwa.Nie mieli te� czasu na dodatkowe opó�nienia.Wreszcie wyruszyli z Oppdal.Motocyklem jecha� teraz Marco, wioz�c z ty�u urado-wanego Gabriela.Pozostali czworo siedzieli w samo-chodzie kierowanym przez Tov�.Wybrali ba�niow� drog� ku Nerskogen, wij�c� si�w�ród niezwyk�ych ��k i rosochatych drzew.Za Ner-skogen nie by�o ju� tak pi�knie, pojawi� si� normalny las,taki, jaki porasta wielkie po�acie Norwegii.Tova pozwoli�a Marcowi wybiera� drog�, z pewno�ci�wiedzia�, któr�dy jecha�.Nie by� to najprostszy dojazd doDoliny, Marco stwierdzi� jednak, �e jad�c t�dy zyskuj� naczasie.Kilka godzin pó�niej dotarli ju� do miejsca, z któregodalsza podró� samochodem by�a niemo�liwa.Ostatniodcinek, wiod�cy w�skimi górskimi �cie�kami, musia�mocno da� si� we znaki podró�uj�cemu na tylnymsiode�ku motocykla Gabrielowi.Podnie�li wzrok na góry.Tam mieli dotrze�.Tovaz l�kiem spojrza�a na Iana.Czas ich pogania�, nie moglipozwoli� sobie na spokojn� w�drówk�, musieli posuwa�si� do przodu w bardzo szybkim tempie.W�a�ciwieszale�stwem by�o ci�gn�� chorego w tak� drog�, ale niktsi� nie waha�, najmniej sam Ian.Tova spostrzeg�a jednak, �e na widok pn�cych si�nieub�aganie pionowo w gór� zboczy zadr�a� w prze-czuciu nadci�gaj�cego ko�ca.- Mimo wszystko wydaje mi si�, �e nad�o�yli�mydrogi - powiedzia�a do Marca.- Owszem, nie jest to najkrótsza trasa do DolinyLudzi Lodu, ale liczy�em, �e nie b�dzie obstawiona przezpopleczników Tengela Z�ego.Tak by�o bezpieczniej.Wej�cie do Doliny znajduje si� po drugiej stronie tego�a�cucha górskiego.Ukryli samochód i motocykl w�ród niskich brzózi ruszyli w ostatni etap podró�y do Doliny Ludzi Lodu.Wszyscy milczeli.Wyczuwali powag� sytuacji.Ledwie zd��yli wej�� w pasmo lasu brzozowego, kiedyIan zacz�� mie� problemy.Tova uj�a go za r�k�, byu�atwi� mu wspinaczk�, ale niewiele to pomaga�o.Wreszcie musia� si� po�o�y� na mi�kkim le�nymposzyciu, gdzie królowa�y jeszcze szarobure barwy zimy,a od ziemi ci�gn�o lodowatym ch�odem.Tova siedzia�a przy nim, p�aka�a, nie staraj�c si� nawettego ukry�, a reszta grupy sta�a lub kl�cza�a obok.- Nie wolno ci, Ianie - szlocha�a Tova.- Nie wolno cinas opuszcza�!Ian Morahan walczy� o oddech.Wiedzia�, �e to ju�koniec i �e mo�e jedynie �yczy� sobie, by jak najmniejbola�o.Wydawa�o si� jednak, �e nie omin� go cierpienia.By�o mu s�abo, przed oczami migota�y czarne plamy,w uszach hucza�o.Przez mg�� dostrzega� Marca stoj�cego u jego stóp.�wiat�o padaj�ce od ty�u prze�wietla�o mu w�osy sprawia-j�c, �e wokó� g�owy niezwyk�ego m�czyzny tworzy�a si�aureola.lan s�ysza� b�agania Runego i Halkatli: "Zrób co�,Marco, Spróbuj!"Ian nie wypuszcza� z d�oni r�ki Tovy.Drug� r�k�dziewczyna pod�o�y�a mu pod kark.Cieszy� si�, �e s� przynim wszyscy.Przyjaciele.Czy kiedykolwiek mia� lep-szych przyjació� od tych, których pozna� w swych ostat-nich dniach? Nie chcia� ich opuszcza�, pragn�� zobaczy�,jak powiedzie im si� walka, w której wir teraz si� rzucili.Tyle mia� pragnie�.I nigdy si� nie dowie, czy zostawi posobie potomka.- Tova.- szepn�� z wysi�kiem.- Opiekuj si� nim,dla mnie! I.uca�uj je.ode mnie.Zalana �zami pokiwa�a g�ow� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum