Jrr Tolkien Wyprawa (2 z 2) (4)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Spokojniejszy jestem o ciebie, skoro masz tak� zbroj�.Nie zdejmujjej nawet do snu, chyba �e los zaprowadzi nas w jakie� naprawd� bezpiecznemiejsce.Ale to rzadko b�dzie si� nam zdarza�o podczas tej wyprawy.Posiliwszy si� dru�yna zacz�a zbiera� si� do dalszego marszu.Zgasili ognisko izatarli po nim �lady.Potem wspi�li si� na skraj kotliny i znów znale�li si� nadrodze.Nie uszli daleko, a ju� s�o�ce skry�o si� za górami na zachodzie iwielkie cienie spe�z�y ze stoków.Brodzili w mroku, z wszystkich zag��bie�terenu podnosi�y si� opary.Gdzie� na wschodzie blade �wiat�o wieczoru jeszczeja�nia�o nad przymglon�, odleg�� równin� i lasem.Sam i Frodo czuli si� terazzdrowsi i silniejsi, tote� dotrzymywali kroku towarzyszom, Aragorn wi�c w ci�gutrzech godzin ledwie raz zatrzyma� dru�yn� na krótki odpoczynek.�ciemni�o si�, zapad�a g��boka noc.na niebie b�yszcza�o mnóstwo gwiazd, leczksi�yc wzeszed� w�skim sierpem, i to bardzo pó�no.Gimli i Frodo szli ostatnist�paj�c cicho i nie rozmawiaj�c, nas�uchuj�c szelestów na drodze za sob�.Wreszcie Gimli przerwa� milczenie.- Nic nie s�ycha� prócz wiatru - powiedzia�.- Albo mam uszy z drewna, albo niema goblinów w pobli�u.Miejmy nadziej�, �e orkowie poprzestan� na wyp�dzeniunas z Morii.Kto wie, mo�e o to tylko im chodzi�o i nie maj� do nas innychpretensji, nie wiedz� o Pier�cieniu.Co prawda orkowie zwykle �cigaj�przeciwników milami na równinie, je�li maj� do pomszczenia �mier� swego wodza.Frodo nic nie odpowiedzia�.Spojrza� na ��de�ko, lecz ostrze by�o matowe.Ajednak co� dos�ysza�, przynajmniej tak mu si� zdawa�o.Ledwie cienie zaleg�ydoko�a i droga za ich plecami uton�a w mroku, doszed� znów jego uszu odg�osspiesznych, cz�api�cych kroków.W tej chwili tak�e je s�ysza�.Obejrza� si�szybko.Na drodze za nimi b�yszcza�y dwa punkciki.ale mo�e mu si� tylkowyda�o, bo zaraz przemkn�y na bok i znik�y.- Co to takiego? - spyta� krasnolud.- Nie wiem - odpar� Frodo.- Mia�em wra�enie, �e s�ysz� kroki i ze widz�wiate�ka, jak gdyby czyje� oczy.Ci�gle mi si� tak wydaje od chwili wej�cia doMorii.Gimli zatrzyma� si� i przy�o�y� ucho do ziemi- Nie s�ysz� nic prócz nocnej mowy ro�lin i kamieni - rzek�.- Ale pospieszmysi�: tamtych ju� nawet nie wida�.Zimny nocny powiew uderzy� im w twarze od wylotu doliny.Przed nimi roztacza�si� szeroko siwy cie�, li�cie szumia�y nieustannie, jak topole na wietrze.- Lothlorien! - krzykn�� Legolas.- Lothlorien! Dotarli�my na próg Z�otegoLasu.Niestety jest teraz zima.W mroku nocy wysmuk�e drzewa sklepia�y korony jak strop nad drog� istrumieniem, który wpada� pod ich rozpostarte ga��zie.W nik�ym �wietle gwiazdpnie by�y szare, a dr��ce li�cie mia�y odcie� ciemnego z�ota.- Lothlorien! - rzek� Aragorn.- Jak�e raduje uszy �piew wiatru w ga��ziachtych drzew! Nie uszli�my wiele ponad pi�� staj od bramy, lecz dalej i�� dzisiajnie sposób.Ufajmy, �e czar elfów ustrze�e nas tej nocy od niebezpiecze�stwa,które ci�gnie za nami.- Je�eli elfy jeszcze tu mieszkaj�, mimo chmur nagromadzonych nad �wiatem -powiedzia� Gimli.- Dawno, dawno ju� nikt z mojego plemienia nie trafi� z powrotem do tej krainy,z której wyw�drowali�my przed wiekami - rzek� Legolas - lecz mieli�my wie�ci,�e Lorien nie zosta�o opuszczone, bo jest w nim tajemna moc, co nie dopuszczaz�a w jego granice.Jednak�e tutejszych mieszka�ców rzadko si� widuje, kto wie,czy nie przebywaj� w sercu lasów, z dala od pó�nocnego skraju.- Prawda, przebywaj� g��boko w sercu lasów - potwierdzi� Aragorn wzdychaj�c,jakby wzruszony jakim� wspomnieniem.- Dzisiejszej nocy sami musimy sobieradzi�.Wejdziemy w las tak, by nas zewsz�d otoczy�y drzewa, a potem zboczymyze �cie�ki i poszukamy miejsca sposobnego do odpoczynku.Ruszy� naprzód, lecz Boromir, wyra�nie wahaj�c si�, nie poszed� za nim.- Czy nie ma innej drogi? - spyta�.- Czy mo�na wymarzy� pi�kniejsz�? - odpar� Aragorn.- Dla mnie pi�kniejsze s� zwyk�e drogi, cho�by przez las mieczy - rzek�Boromir.- Dziwne drogi, którymi dotychczas w�drowa�a dru�yna, nie przynios�yjej szcz�cia.Mimo mego sprzeciwu poszli�my przez ciemno�ci Morii iponie�li�my okrutn� strat�.Teraz powiadasz, �e mamy i�� przez Z�oty Las.Alemy w Gondorze s�yszeli�my o tej niebezpiecznej krainie, podobno ma�o kto ztych, co tu weszli, wychodzi znów na �wiat.A spo�ród tych niewielu nikt niewyszed� bez skazy.- Je�eli zamiast �bez skazy� powiesz �nie odmieniony�, b�dziesz mia� mo�es�uszno�� - odpar� Aragorn.- Ale wida� zmierzch�a m�dro�� Gondoru, je�li wstolicy ludzi ongi �wiat�ych dzi� mówi si� �le o Lothlorien.Wierz mi albo niewierz, nie ma dla nas innej drogi, chyba �e chcia�by� wróci� pod Bram� Moriialbo przedrze� si� przez bezdro�a gór, albo przep�yn�� samotnie Wielk� Rzek�.- A wi�c prowad� - rzek� Boromir.- Lecz to jest niebezpieczna droga.- Zaiste, niebezpieczna! - odpar� Aragorn.- Niebezpieczna i cudowna, lecz ba�si� jej powinni tylko �li albo ci, którzy tu z sob� z�o wnosz�.Za mn�!Zag��bili si� na jak�� mil� w las i zobaczyli trzeci potok sp�ywaj�cy zzadrzewionych wzgórz, które pi�trzy�y si� ku zachodowi w stron� gór.Wciemno�ci s�yszeli plusk wodospadu gdzie� na prawo od �cie�ki.Ciemna, bystrawoda przecina�a im drog� i uchodzi�a do Srebrnej �y�y rozlewaj�c si� mi�dzykorzeniami drzew sieci� zm�conych sadzawek.- To Nimrodel - rzek� Legolas.- Ongi elfy le�ne �piewa�y o tym strumieniuwiele pie�ni, i dotychczas �piewamy na pó�nocy o t�czy nad wodospadem i oz�otych kwiatach, co p�yn� z jego fal�.Teraz ciemno doko�a, a most na Nimrodelzerwano.Zanurz� stopy w tej wodzie, podobno koi strudzone cia�o.Pobieg� naprzód, zsun�� si� ze stromego brzegu i wszed� w wod�.- Chod�cie wszyscy za mn�! - zawo�a�.- P�ytko tutaj! Przejdziemy w bród! Nadrugim brzegu zatrzymamy si� na odpoczynek, a szum wody u�pi nas i pozwolizapomnie� o smutkach.Jeden za drugim zeszli z wysokiej skarpy �ladem Legolasa.Frodo sta� chwil�przy brzegu, by woda op�uka�a mu zm�czone nogi.By�a zimna, lecz jej dotkni�ciezdawa�o si� czyste, a gdy posun�� si� dalej i si�gn�a mu do kolan, poczu�, �esp�ywa z niego wraz z kurzem ca�e znu�enie d�ugiej w�drówki.Kiedy ju� wszyscy si� przeprawili na drugi brzeg, rozsiedli si�, odpocz�li izjedli co� nieco�; wtedy Legolas opowiedzia� im wszystko, co o kraju Lorienprzechowa�o si� w sercach elfów z Mrocznej Puszczy, o s�o�cu i gwiazdach, co�wieci�y nad ��kami u brzegu Wielkiej Rzeki, zanim �wiat ca�y zszarza�.W ko�cu umilkli i s�uchali muzyki wodospadu szemrz�cej �agodnie w mroku.Frodowi niemal zdawa�o si�, �e w szumie wody rozró�nia �piew.- Czy s�yszeli�cie g�os Nimrodel? - spyta� Legolas.- Za�piewam wam pie�� odziewczynie, która nosi�a to samo imi�, co potok - Nimrodel - a mieszka�a nadjego brzegiem przed wiekami.To pi�kna pie�� w naszym le�nym j�zyku.Ale wRivendell j� �piewaj� we Wspólnej Mowie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum