Joseph Heller Paragraf 22 (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.� Nie powiem im � o�wiadczy� Nately z determinacj�.� Nie wspomn� o niej s�owemojcu ani matce, powiem im dopiero po �lubie.� Po �lubie? � Rozbawienie Aarfy'ego dosz�o do szczytu.� Cha, cha, cha, cha!Teraz mówisz ju� zupe�nie g�upio.Przecie� ty w ogóle jeste� jeszcze za m�ody,�eby wiedzie�, co to jest prawdziwa mi�o��.Aarfy by� autorytetem w sprawie prawdziwej mi�o�ci, poniewa� pokocha� prawdziw�mi�o�ci� ojca Nately'ego i perspektyw� pracy u niego po wojnie na dobrymstanowisku w nagrod� za przyja�� z Natelym.Aarfy by� prowadz�cym nawigatorem,który zagubi� si� po uko�czeniu studiów i dot�d nie móg� si� odnale��.By�jowialnym, wielkodusznym nawigatorem, który zawsze przebacza� kolegom zes�kadry w�ciek�e wymy�lania, jakimi go obrzucali za ka�dym razem, kiedyzab��dzi� w locie bojowym, prowadz�c ich prosto w zmasowany ogie� artyleriiprzeciwlotniczej.Tego wieczoru zab��dzi� na ulicach Rzymu i nigdy ju� nieodnalaz� siostry Czerwonego Krzy�a na wydaniu, ze znan� wytwórni� mleczkamagnezjowego w posagu.Zab��dzi� w akcji na Ferrar� w dniu, kiedy zestrzelonoKrafta, jak równie� w cotygod�niowym dziecinnie �atwym locie na Parm�, kiedyusi�owa� wyprowadzi� samoloty nad morze w pobli�u Livorno.Yossarian,zrzuciwszy bomby na nie bronione obiekty w g��bi l�du, opar� si� o grub� �cian�p�yty pancernej z przymkni�tymi oczami i wonnym papierosem w palcach.Naglesk�d� si� wzi�� ogie� przeciwlotniczy i w telefonie pok�adowym rozleg� si�wrzask McWatta:� Artyleria! Artyleria! Gdzie my, do cholery, jeste�my? Co si�, u diab�a,dzieje?Yossarian przera�ony otworzy� oczy i ku swemu wielkiemu zdumie�niu zobaczy�p�czniej�ce czarne ob�oczki wybuchów wal�ce si� na nichz góry i okr�g�e jak melon, pogodne oblicze Aarfy'ego, który patrzy� swoimima�ymi oczkami na zbli�aj�ce si� wybuchy z �agodnym oszo�omieniem.Yossarianazatka�o.Nagle poczu�, �e zdr�twia�a mu noga.McWatt zacz�� nabiera� wysoko�cii wrzeszcza� przez telefon domagaj�c si� instrukcji.Yossarian rzuci� si� doprzodu, �eby zobaczy�, gdzie si� znajduj�, i pozosta� w tym samym miejscu.Niemóg� si� ruszy�.Jednocze�nie u�wiadomi� sobie, �e jest mokry.Spojrza� w dó�na swoje krocze i poczu�, �e robi mu si� s�abo.Wielka, nieregularna,szkar�atna plama rozpe�za�a si� gwa�townie w gór� po koszuli, jak ogromnymorski potwór wyp�ywaj�cy, aby go po�era�.By� ranny! Oddzielne strumyczkikrwi, ciekn�ce z jednej przesi�kni�tej nogawki jak niezliczone,niepo�wstrzymane kolumny roj�cych si� czerwonych robaczków, ��czy�y si� wka�u�� na pod�odze.Serce w nim zamar�o.Drugie pot�ne uderzenie wstrz�sn�osamolotem.Yossarian zadr�a� z obrzydzenia na widok swojej paskudnej rany iwrzasn�� do Aarfy'ego:� Urwa�o mi jaja! Aarfy, urwa�o mi jaja! � Aarfy nie s�ysza�, wi�c Yossarianpochyli� si� i potrz�sn�� go za rami�.� Aarfy, ratuj! � b�aga� bliski p�aczu.� Jestem ranny! Jestem ranny!Aarfy odwróci� si� powoli z pustym, b�aze�skim u�miechem.� Co? � spyta�.� Jestem ranny, Aarfy! Ratuj mnie!Aarfy u�miechn�� si� znowu i dobrodusznie wzruszy� ramionami.� Nie s�ysz�, co mówisz � powiedzia�.� Przecie� widzisz! � krzykn�� Yossarian z niedowierzaniem i wskaza� narozszerzaj�c� si� ka�u�� krwi wokó� siebie.� Jestem ranny! Pomó� mi, na mi�o��bosk�! Aarfy, ratuj!� Nadal ci� nie s�ysz� � poskar�y� si� Aarfy wyrozumiale, przyk�a�daj�c swoj�kluchowat� d�o� do wyblak�ej konchy ucha.� Co mówisz?� Mniejsza z tym � odpowiedzia� Yossarian gasn�cym g�osem, nagle zm�czonykrzykiem i ca�� t� przygn�biaj�c�, irytuj�c� i �mieszn� sytuacj�.Umiera� inikt o tym nie wiedzia�.Mniejsza z tym.� Co? � krzykn�� Aarfy.� Mówi�em, �e urwa�o mi jaja! Nie s�yszysz? Mam ran� w pach�winie!� Nie s�ysz� � powiedzia� z pretensj� Aarfy.� Powiedzia�em ju�, mniejsza z tym! � wrzasn�� Yossarian czuj�c z przera�eniem,�e znalaz� si� w pu�apce, i zacz�� dr�e� z zimna i os�abienia.Aarfy z �alem pokr�ci� g�ow� i zbli�y� swoje nieprzyzwoite, jakby nabrzmia�emlekiem ucho tu� do twarzy Yossariana [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum