Harry Harrison Zima W Edenie (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy pierwsze �wia�t�o przebi�o si� przez li�cie, Ortnar poruszy�si� i j�kn��.Kerrick pochyli� si� nad nim i zobaczy�, �e otworzy� prawe oko.- Co si� sta�o? - spyta� Kerrick.Ortnar próbowa� mówi�, z wykr�conych bólem ust wolno pa�da�y niewyra�ne s�owa.Kerrick spostrzeg�, �e nie tylko lewe oko pozostawa�o zamkni�te, ale i ca�alewa po�owa twarzy by�a lu�na i nieruchoma.- Bola�o.upad�em.- tylko tyle powiedzia�.- Napij si�, musisz by� spragniony.Podtrzyma� wielkiego �owc�, gdy ten pi�.Wi�kszo�� wody zosta�a mu na brodzie,bo wargi mia� bezw�adne.Ortnar znów zasn��, spa� spokojnie i �atwiejoddycha�.- Gdy by�am ma�a, by� taki przypadek w naszym sammadzie -powiedzia�a Armun -kobieta mia�a podobnie zamkni�te jedno oko, nieruchome rami� i nog� z tej samejstrony.Nazywa si� to kl�twa upadania i alladjex powiedzia�, �e wszed� w ni�duch z�a.- Kerrick pokr�ci� g�ow�.- To od rany na stopie.Zbyt si� sforsowa�.Powinien by� jecha�.- Teraz pojedzie - powiedzia�a spokojnie.- Po�o�ymy ga��zie na w�óki,przywi��emy go.B�dziemy w�drowa� szybciej.Ortnar by� zbyt os�abiony, by sprzeciwia� si� umieszczeniu na w�ókach.Kilkadni le�a� jak martwy, budzi� si� tylko po to, by na�pi� si� i co� zje��.Dnistawa�y si� cieplejsze, zwierzyny przybywa�o, ale czuli si� coraz mniejbezpiecznie.Spotykali murgu.Ma�e za�bijali i zjadali, wiedzieli jednak, �e s�tam i ogromni mi�so�ercy.Kerrick szed� zawsze z naci�gni�tym �ukiem i na�o�on�strza��, cz�sto �a�owa�, �e ich h�sotsany nie przetrzyma�y zimy.Ortnar móg� ju� siedzie� i trzyma� mi�so w prawej r�ce.Zrobi� nawet kilkakroków oparty na kuli wyci�tej dla�, przez Kerricka, wlok�c za sob� bezw�adn�lew� nog�.- Mog� jeszcze trzyma� w�óczni� w prawej r�ce, tylko dlatego jestem z wami.Gdyby byli tu inni �owcy, zosta�bym pod drzewem po waszym odej�ciu.- B�dziesz jeszcze zdrów - powiedzia� Kerrick.- Mo�e.Jestem jednak �owc�, a nie kulawcem.To Herilak mnie zabi�.Po bójceg�owa p�on�a mi ogniem, tu, gdzie mnie uderzy�.Czu�em, jak pali si� tam i wca�ym ciele, dlatego upad�em.Teraz jestem na wpó� �ywy i bezu�yteczny.- Potrzebujemy ci�, Ortnarze.Tylko ty znasz las.Musisz zapro�wadzi� nas nadjezioro.- To mog�.Ciekawe, czy twoje ulubione murgu jeszcze �yj�?- Te� jestem ciekaw - Kerrick ch�tnie zmieni� temat.- Ci dwaj s� jak - niewiem, co powiedzie�.Jak dzieci, które nigdy nie doros�y.- Dla mnie by�y dostatecznie doros�e - i brzydkie.- Tak, z wygl�du.Widzia�e� jednak, gdzie ich trzymano.Za�mkni�ci, karmieni,pilnowani, nigdy nie wypuszczani.Po wyj�ciu z morza po raz pierwszy byli samii wolni.Murgu zabieraj� sam�ców i zamykaj� ich, zanim jeszcze naucz� si�mówi�.Je�li ci dwaj prze�yli zim�, b�dzie to mi�e spotkanie.- Jeszcze lepiej, gdy zobaczymy ich martwych - powiedzia� gorz�ko Ortnar.- Jakwszystkie murgu.Szli jedynie nocami, w dzie� chroni�c si� wraz z mastodontem pod drzewami.�owymieli udane, surowe ryby i cuchn�ce mi�so stanowi�y tylko wspomnienia.Mieliszcz�cie, bo �aden z wi�kszych murgu nie polowa� w g�stej puszczy, a mniejsze,nawet drapie�ne, ucieka�y przed nimi.Ortnar uwa�nie �ledzi� drog� i pokaza�,kiedy skr�ci� ku okr�g�emu jezioru.Ta �cie�ka by�a w�sza i zaro�ni�ta, nieu�ywano jej od dawna.Nie sposób by�o porusza� si� w nocy, mu�sieli wi�cw�drowa� w dzie�, mija� szybko nieliczne otwarte miejsca, uwa�nie obserwuj�cniebo.Kerrick szed� na czele z nastawion� w�óczni�, bo Ortnar stwier�dzi�, �ezbli�aj� si� do jeziora.Id�c najbaczniej i najciszej, jak tylko potrafi�,przygl�da� si� uwa�nie drzewom i miejscom zacienionym.Za sob� s�ysza� odg�os�amanych ga��zi, to mastodont brn�� przez puszcz�.Nagle zamar�, gdy przed nimp�k�a ga��zka.Co� si� porusza�o w cieniu.Ciemna posta�, znajoma, a� za bar�dzo.Yilan� - uzbrojona!Czy ma spróbowa� strza�u z �uku? Nie, zosta�by spostrze�ony.Zbli�a�a si�,wysz�a na s�o�ce.Kerrick wsta� i zawo�a�:- Witaj, pot�ny my�liwy!Yilan� okr�ci� si�, cofn��, otworzy� ze strachu usta i próbowa� wymierzy� zh�sotsanu.- Nadaske, od kiedy to samce zabijaj� samców? - spyta� Kerrick.Nadaskie cofn��si� o krok i przysiad� ci�ko na ogonie, okazuj�c strach i blisko��-�mierci.- Och, mówi�ce ustuzou, o ma�o co nie umar�em!- Ale, jak widz�, nie zrobi�e� tego.�yjesz i bardzo mnie to cieszy.Co zImehei?- Jest jak i ja - silny i czujny, i oczywi�cie t�gi z niego my�liwy.- I taki gruby?Nadaske uczyni� ruchy oburzenia i gniewu.- Je�li wydaj� ci si� gruby, to tylko ze wzgl�du na nasz� dziel�no�� w puszczy.Po zjedzeniu ca�ego dobrego mi�sa schudli�my, nim opanowali�my sztuk� polowaniai �owienia ryb.Teraz jeste�my doskona�ymi.och, zbli�a si� co� okropnego!Uniós� h�sotsan i ruszy� do ucieczki.Kerrick powstrzyma� go.- Odrzucenie strachu, przyj�cie rado�ci.Nadchodz� moi towa�rzysze z wielkimzwierz�ciem jucznym.Nie uciekaj, ale id� do Ime�hei i powiedz mu kto si�zbli�a, by nas nie zastrzeli�.Nadaske wyrazi� zgod� i szybko zszed� ze �cie�ki.W�ród trza�sków �amanychkonarów podszed� mastodont.- Jeste�my bardzo blisko - zawo�a� Kerrick do Armun.- Do�piero co rozmawia�emz murgu, o którym ci mówi�em.Zbli�cie si�, wszyscy, nie macie si� czego ba�.Nie skrzywdz� was.To moi przy�jaciele.Zabrzmia�o to dziwnie w marbaku, lecz nie znlaaz� bli�szego odpowiednikapoj�cia efensel�.Rodzina by�aby mo�e lepszym s�o�wem, ale nie s�dzi�, by Armunsi� to spodoba�o.Nie móg� te� powie�dzie�, �e murgu s� cz�ci� jego sammadu.Ruszy� szybko naprzód, pragn�c zobaczy� si� z obydwoma samcami.Ortnar wygrzeba� si� z w�óków i powlók� za nim.Podeszli tak na brzeg jeziora,stan�li pod drzewami, patrz�c na ogrom zalanych s�o�cem wód.Imehei i Nadaskeczekali w nieruchomym milczeniu pod baldachimem z zielonych pn�czy, w d�oniach�ciskali h�sotsany.Mastodont zosta� zatrzymany i Kerrick czu�, �e Tanu stoj� za nim równienieruchomo jak samcy Yilan�.Milczenie nad wod� prze�rwa�o przelatuj�ce niskostado jaskrawo upierzonych ptaków, które zape�ni�y powietrze swym wrzaskiem.- Oni s� z mego efensel� - Kerrick zawo�a� do samców, wycho�dz�c na s�o�ce, bymogli go zrozumie�.- Wielkie-szare-nierozum-ne-zwierz� nosi nasze rzeczy.Niepotrzebna wam bro�.Gdy si� odwróci�, zobaczy�, �e dziewczynka kryje twarz w spód�nicy Armun; tylkoona i Arnwheet nie trzymali w�óczni.- Ortnarze - powiedzia� �agodnie - szed�e� z tymi samcami, nigdy ci� nieskrzywdzili.Armun, w�ócznia nie b�dzie ci potrzebna ani tobie, Harlu.Te murguwam nie zagra�aj�.Ortnar opar� si� na w�óczni, pozostali opu�cili swoje.Kerrick odwróci� si� odnich i podszed� do ci�gle zesztywnia�ych samców.- Pracowali�cie tu ci�ko - powiedzia� - sporo zrobili�cie od mego odej�cia.- Czy te ma�e-brzydkie ustuzou to m�ode? - spyta� Imehei, trzy�maj�c ci�glebro� w pogotowiu.- Tak, i inaczej ni� wasze m�ode, s� ju� Yilan�.B�dziecie tu sta� ca�y dzie�,gapi�c si� jak fargi, czy przywitacie si� ze mn�, dacie ch�odn� wod� i �wie�emi�so? Samice by tak zrobi�y.Czy samce s� od nich gorsze?Grzebie� Imehei poczerwienia� ze wstydu i samiec od�o�y� h�-sotsan.- By�o tu tak spokojnie, �e zapomnia�em o ostro�no�ci twej samiczo-samczejmowy.TU jest jedzenie i woda.Witamy twych brzydkich efensel�.Nadaske równie� od�o�y� bro�, cho� nie bez wahania.Kerrick g��boko odetchn��.- Rado�� z towarzystwa - powiedzia�.- Nareszcie-powitanie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum