[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.P J¹' gdy fala PobudzeniaW niniejszym rozdziale omówi³em zagadnienie wdziêku z pePispektywy konfliktu miêdzy ego a cia³em.Konflikt ten rodzi roaidarcie miêdzy myœleniem a odczuwaniem, wol¹ a ochot¹, opanojwaniem a beztrosk¹, jak równie¿ miêdzy górn¹ a doln¹ po³o'cia³a.Gdy osobowoœæ jest zdominowana przez górn¹ po³owê citracimy swój naturalny wdziêk.Aby przywróciæ cia³u duchowipowinniœmy odwróciæ tê postawê: musimy poruszaæ siê od same:Odczuwanie i uczucia735Odczuwaniei uczucia^^- tffr ** DUCHOWOŒÆ cia³a, jak ju¿ powiedzia³em, \^z^Jr*^ jest p0Czuciem ³¹cznoœci z uniwersum.Uczucie Jnie jest myœl¹ czy przekonaniem; jest czymœ wiêcej ni¿ procesemBumys³owym, poniewa¿ anga¿uje cia³o.Sk³ada siê z dwu elementów.czynnoœci cia³a i umys³owego postrzegania tych czynnoœci.Mo¿naje wiêc uwa¿aæ za si³ê jednocz¹c¹ umys³ i cia³o, ³¹cz¹c¹ œwiadomyumys³ z czynnoœciami cia³a.Cia³o nie mo¿e samo przyczyniæ siêdo powstania uczucia.Na przyk³ad podczas snu cia³o mo¿e wy- !konywaæ silne ruchy, lecz nie ma tu odczuwania, poniewa¿ œwia-domy umys³ jest uœpiony.Mo¿na jednak mieæ œwiadomy i czujnyumys³, a mimo to nie odczuwaæ niczego, je¿eli w ciele nie wystê-puj¹ ¿adne spontaniczne ruchy.Jeœli pozwolimy, aby nasze ramiêzwisa³o wzd³u¿ boku ca³kowicie bezw³adnie przez kilka minut, toutracimy w nim czucie.Mo¿liwe jest tak¿e, ¿e cia³o bêdzie aktywne,a nie powstan¹ ¿adne uczucia.Dzieje siê tak, jeœli wyst¹pi zerwanie³¹cznoœci miêdzy organem postrzegaj¹cym, czyli ego, a obiektempostrzegania, czyli cia³em.Jest to zaburzenie typowe dla osobowo-œci narcystycznej.Dopóki cz³owiek ¿yje, nie jest zupe³nie pozbawiony czucia, na- jwet w stanie narcystycznym.Potrafi odczuwaæ ciep³o, zimno, ból,ucisk, itp.Nieobecne lub mocno ograniczone s¹ w tego typu osobo-woœci uczucia, które nazywamy emocjami, a mianowicie lêk, gniew,smutek, mi³oœæ, itd.Uczucia te powstaj¹ ze spontanicznych ruchówcia³a, reprezentuj¹cych odruchy siêgania do otoczenia lub wycofy-wania siê przed nim.Odruch siêgania odzwierciedla pragnienieprzyjemnoœci i spe³nienia.Jeœli cz³owiek jest œwiadomy tego odru-chu, prowadzi on do mi³oœci.Odruch wycofywania siê by³by nato-miast reakcj¹ na odczuwanie lub oczekiwanie bólu, daj¹c pocz¹tekuczuciu lêku.Cz³owiek móg³by te¿ zareagowaæ uderzeniem, abyoddaliæ tê groŸbê, co zrodzi³oby uczucie gniewu.Dla wyst¹pieniauczucia nie jest jednak konieczne, aby odruch czy reakcja zosta³yodegrane do koñca.Gdy odruch dociera do powierzchni, powstajeuczucie, bez wzglêdu na to, czy akcja bêdzie wykonana, czy nie.Mo¿na byæ rozgniewanym, a nie atakowaæ, przestraszonym, a nieuciekaæ, lub smutnym, a nie p³akaæ, poniewa¿ odruch zosta³ do-strze¿ony.Niektórzy ludzie mówi¹ jednak o mi³oœci nie odczuwa-j¹c impulsu, by siêgn¹æ z ciep³em i tkliwoœci¹ po kontakt.W takimwypadku mi³oœæ jest myœl¹, a nie uczuciem.W dalszym ci¹gu niniejszej dyskusji zajmê siê uczuciami i emo-cjami.Aby unikn¹æ pomieszania pojêæ, trzeba zdaæ sobie sprawê,¿e ka¿da emocja jest uczuciem, lecz nie ka¿de uczucie jest emocj¹.Mi³oœæ, gniew i lêk s¹ typowymi emocjami, nazywanymi równie¿uczuciami.Doznawanie gor¹ca, zimna, bólu i dotyku, wra¿enia.smakowe oraz wêchowe s¹ uczuciami, ale nie emocjami.Wyrazemotion zawiera pierwiastek dzia³ania (motion - ruch - i przedro-stek e - z, na zewn¹trz), który wyró¿nia ten rodzaj uczucia.Emo-cje s¹ ponadto prze¿ywane jako reakcje ca³ego cia³a.Ból mogêodczuwaæ na przyk³ad w dolnej czêœci pleców, ale gdy jestem roz-gniewany, uczucie to nie jest umiejscowione czy ograniczone, boca³y jestem gniewny.Jednak¿e odruchy zwi¹zane z poszczególnymiemocjami ró¿ni¹ siê miêdzy sob¹ i maj¹ oddmienne œcie¿ki ku eks-presji.Funkcjonalne zrozumienie uczucia musi siê opieraæ na proce-sach energetycznych ¿ywego organizmu.Procesy te s¹ dwojakiegorodzaju: (1) uogólniona pulsacyjna aktywnoœæ w poszczególnychorganach i w ca³ym ciele, i (2) konkretne odruchy i reakcje, jakieprzed chwil¹ opisaliœmy.Ruchy rozszerzania i kurczenia s¹ widocz-nymi oznakami si³y ¿yciowej organizmu.Takie rytmiczne pulsowa-nie naj³atwiej dostrzec u prymitywnego stworzenia, jakim jest me-duza.Ka¿dy, kto obserwowa³ te stworzenia, jest na pewno pod wra-¿eniem ich zdolnoœci poruszania siê w wodzie jedynie za pomoc¹rozszerzania siê i kurczenia.U cz³owieka, najbardziej oczywist¹°znak¹ tej si³y ¿ycia jest, jak widzieliœmy, wdychanie i wydychanie.Podobny rytm wystêpuje w ruchach perystaltycznych jelit i w biciuserca.W rzeczywistoœci oddychaj¹ wszystkie ¿ywe komórki.Pobie-raJ¹ tlen i wydzielaj¹ dwutlenek wêgla w procesie znanym jako74Duchowoœæ cia³aOdczuwanie i uczucia75respiracja wewnêtrzna, która jest podstawow¹ aktywnoœci¹ pulsa-cyjn¹ ¿ycia.Poniewa¿ ruchy rozszerzania siê i kurczenia s¹ samoistne, wy-pada zapytaæ, czy istniej¹, przynajmniej u ludzi, zwi¹zane z nimistany odczuwania.Zgodnie z moim doœwiadczeniem, istniej¹.Gdyw trakcie terapii bioenergetycznej oddech pacjenta staje siê swo-bodny, ³atwy i g³êboki, zauwa¿am na ogó³, jak opanowuje go wy-ciszony spokój.Gdy pytam, jak siê czuje, niezmiennie odpowiada:„Czujê siê dobrze".Chocia¿ ze stanem tym nie wi¹¿e siê ¿adnaemocja, ma on cechy uczucia.Jeszcze ¿aden pacjent nie odpowie-dzia³: „Nie czujê nic".Takie stwierdzenie wskazywa³oby na zmniej-szenie normalnego nasilenia aktywnoœci pulsacyjnej cia³a i z wiêk-szym prawdopodobieñstwem mog³oby byæ wypowiedziane przezosobê w stanie klinicznej depresji
[ Pobierz całość w formacie PDF ]