Sandemo Margit Saga O Ludziach Lodu Tom 31 Przewonik

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Adele posz�a za nim, ale Svegi Livor zostali przy drzwiach ko�cio�a.- Czego tu szukasz, Sanderze? - zawo�a� Sveg.M�ody cz�owiek kucn�� przy o�tarzu i uwa�nie mu si�przygl�da�.Przeci�gn�� palcem wzd�u� jego podstawy.Nagle podniós� si� i odwróci�.- Cicho! Co to by�o?Nas�uchiwali.- Benedikte z kim� rozmawia - odpar�a Adele.- No, to znaczy, �e znalaz�a Olsena - stwierdzi� Sveg.- Nie - sprzeciwi� si� Sander.- A mo�e i tak, ale s�ysz�wi�cej g�osów.Stali nieruchomo, jakby nie maj�c odwagi cho�byotworzy� ko�cielnych wrót.- Kto� jeszcze tutaj? - powiedzia� Livor z niedowie-rzaniem.- Nie mog� tego poj��.Ludzie ze wsi tak boj� si�tego miejsca, �e.- Ciiicho - szepn�a Adele zdr�twia�ymi wargami.Obserwowali j� ze zdumieniem.Sta�a ws�uchana,napi�ta jak ci�ciwa �uku.Na jej twarzy malowa�o si�jednocze�nie zaskoczenie, nadzieja i pow�tpiewanie.Zastygli, nat�aj�c wszystkie zmys�y.Przed ko�cio�emrozleg� si� odg�os zbli�aj�cych si� ci�kich kroków.G�osy, które.Adele pierwsza ockn�a si� z parali�uj�cego zdumieniai l�ku, jaki wszystkich ogarn��.Podbieg�a do drzwiko�cio�a i otworzy�a je zdecydowanym ruchem.Wystar-czy�o jej jedno tylko b�yskawiczne spojrzenie na trzechm�czyzn o przera�onych twarzach, którzy nadchodzili�cie�k� w�ród traw, by zawo�a�:- Morten! Bo�e drogi, Morten, mój narzeczony!- Czy wy ca�kiem poszaleli�cie? - zawo�a� ten w od-powiedzi.- Nocowali�cie w Fergeoset?Adele, udaj�c, �e nie s�yszy s�ów narzeczonego, ob-darzy�a go demonstracyjnie gor�cym u�ciskiem.Zerka�aprzy tym na Sandera, jakby chc�c sprawdzi�, czy on todostrzeg�.A potem wszyscy zaez�li mówi� równocze�niejedno przez drugie.Sveg dono�nym g�osem uciszy� wrzaw�.Trzej nowo przybyli, jak si� okaza�o - Morten Hjorts-berg i dwaj Niemcy, byli naprawd� przera�eni.Jak Svegi jego towarzysze mogli odwa�y� si� na sp�dzenie nocyw tej strasznej wiosce?Sveg z kolei dopytywa� si�, co oni tu robi�.Wyja�nili,�e mieszkaj� w letniej zagrodzie o kilometr st�d i �e trzechNiemców nie �yje.- Gdzie� ty si� podziewa� przez tyle czasu? - z wy-rzutem pyta�a Adele.- Spotka�em ich ko�o Fergeoset tego dnia, gdytu przyby�em - wyja�ni� Monen Hjonsberg, przy-stojny, wysoki m�ody cz�owiek o nieco aroganckimsposobie bycia.- I oni uratowali mnie od.Nieuwierzycie mi, ale chcia� mnie zabra� przewo�nik,który.- Dzi�kuj�, nie musisz mówi� dalej, widzieli�my go- spokojnie powiedzia� Sveg.- W jaki sposób zdo�ali ci�uratowa�?- Rzucili si� na mnie i zatrzymali, zanim wsiad�em do �odzi- odpar� Morten.- By�em, rzecz jasna, �miertelnie przera�ony,ale wyja�nili mi, �e prom wci�gnie mnie pod wod�.Benedikte cicho podesz�a do grupki stoj�cej na �cie�ce,która wiod�a na cmentarz.Przystan�a ko�o Sandera.Morten Hjortsberg mówi� dalej:- A potem Niemcy powiedzieli mi, �e wrócili tutaj, byodnale�� zaginionego towarzysza.- Tylko jednego? - zdziwi� si� Sander.- Nie trzech?Czy na pocz�tku nie by�o was pi�ciu?Jeden z Niemców odpowiedzia� �amanym norweskim:- Tak.Ale tamtych znale�li�my.wcze�niej.Jedenuton��, a drugi.Lensman Sveg doko�czy� sucho:- Powieszony, bez kropli krwi w ciele?- W�a�nie tak.I chcieli�my si� dowiedzie�, co przyda-rzy�o si� trzeciemu.- I dowiedzieli�cie si�?- Nie, jeszcze nie.Znikn�� na dobre.- Czy oni przepadli jednocze�nie? - zapyta� Sander.- Dwaj ostatni tak.To sta�o si� jesieni�.Byli czym�bardzo przej�ci, ale utrzymywali to w tajemnicy.Jedenz nas, co prawda, pods�ucha� krótk� rozmow�, jak�prowadzili mi�dzy sob�.Mówili co� o "wielkim oczyszcze-niu".Nic z tego nie zrozumieli�my, a potem oni znikn�li.- Gdzie znale�li�cie zw�oki? - zapyta� Sander.- Te-go.z�o�onego w ofierze?- W jeziorze, tu� przy brzegu.Unosi� si� na wodzie.Sander zesztywnia�.- Ach, dobry Bo�e, jacy jeste�my g�upi!- Co takiego? - zdziwi� si� Sveg.- Gaj ofiarny!Sander biegiem okr��y� ko�ció�.Pozostali ruszyli zanim, pocz�tkowo wolno, z wahaniem, a pó�niej corazszybciej.Teren za ko�cio�em opada� ku jezioru.Najpierw min�liniedu�y cmentarzyk przytulony do jednej ze �cian ko�ció�-ka, potem wybiegli na ��ki.Daleko przed sob� widzieliSandera.Kierowa� si� ku niedu�emu, ale do�� wysokiemupó�wyspowi, wcinaj�cemu si� w jezioro i zwie�czonemukr�giem drzew.Z daleka ju� dostrzegli co� osobliwego.Z jednegodrzewa zwisa� dziwny owoc, poruszany podmuchamiwiatru.ROZDZIA� IXBenedikte mia�a wra�enie, �e jej zdr�twia�e stopyautomatycznie poruszaj� si� po trawie, po przepi�knejgórskiej trawie, przetykanej niebieskimi dzwonkamii grzebycznikami.Barbarzy�stwem wyda�o jej si� nagledeptanie takiego cudu natury ci�kimi buciorami.- Och, mój Panie Bo�e - j�kn�� biegn�cy Svegi Benedikte zrozumia�a, �e nie u�y� tych s�ów ot, tak sobie,jako zwyczajowego wyra�enia, lecz raczej jako wezwania,modlitwy.By� mo�e wyra�a� w nich skruch� za te wszystkierazy, kiedy �aja� Olsena i nie szcz�dzi� mu przykrych s�ów.Rozci�gni�ci d�ugim rz�dem p�dzili w�skim skraw-kiem ziemi.�adne z nich nie wiedzia�o, dlaczego biegn�,bo i tak nie mogli liczy� na to, �e zd�� na czas.I tak te� w istocie by�o.Olsen nie �y�.By� bardzo, bardzo blady, wr�cz bia�yjak marmur.Ca�a krew z jego cia�a wyp�yn�a.Na szyiwidnia�o g��bokie ci�cie, a na piersi blu�nierczo po�ys-kiwa� metalowy kr��ek zawieszony na cienkim rzemy-ku.- Och, nie, nie! - j�kn�a Benedikte, jak gdyby chcia�aza pomoc� tych s�ów w magiczny sposób usun�� sprzedoczu koszmarny widok.Nie musieli dok�adniej przygl�da� si� metalowej blasz-ce, by wiedzie�, �e to kolejny brakteat z wyryt� na nimtajemnicz� run� N.N jak Nerthus.Nikt nie darzy� Olsena szczególn� sympati�, ale te�i nikt nie �yczy� mu takiego losu.Niemcy i Morten nalegali, by wszyscy odeszli z Fer-geoset, a najlepiej, �eby przenie�li si� do letniej zagrody,w której oni obozuj�.Stamt�d droga do wioski, do innejwioski, jest krótsza i znacznie wygodniejsza.Sveg przysta� na to.Poprosi�, by zabrali ze sob�zmar�ego na napr�dce skleconych noszach i ruszyli na-przód.On sam pragn�� zosta� tu jeszcze troch� i wrazz Sanderem i Benedikte przeprowadzi� badania.- Ale przecie� wy nie mo�ecie tu przebywa� - sprzeci-wi� si� Morten.- Czy nie rozumiecie, �e tutaj grozi wam�miertelne niebezpiecze�stwo?- Razem z nimi jestem bezpieczny - zapewni� Sveg.- To eksperci, ka�de w swojej dziedzinie.Morten popatrzy� wyczekuj�co, ale nie otrzyma� �ad-nych wyja�nie�.Kiedy orszak znikn�� w lesie po drugiej stronieFergeoset, lensman Sveg rozpocz�� swoje dochodzenie.- I co ty na to powiesz, Benedikte? - zapyta�, szukaj�c�ladów na ziemi.- Nie wiem - odpar�a niepewnie.- Naptawd� niewiem.To z�e miejsce.Tyle mog� stwierdzi�, ale.my�l�,�e szukamy od niew�a�ciwego ko�ca i w niew�a�ciwymmiejscu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum