Wharton William Wiesci (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie sprawi�oby mi rado�ci, gdybymmusia� rozpala� na nowo wilgotne drewno o zaraniu zimowego dnia.Rozgl�dam si�bez po�piechu po izbie, ciesz�c si� cisz� i szarzej�cym �witem.Po drugie,spad�o mi ci�nienie krwi i czuj� si� rado�nie, spokojnie, jestem w zgodzie ze�wiatem.Zrywam si�, by sprawdzi�, czy wszystko jest przygotowane, jak nale�y.Moja jedyna troska to Lor.To tylko troska, nie nie�pokój.Dla mnie Wigilia jest wa�niejsza, bardziej emocjonuj�ca ni� samo Bo�eNarodzenie, gdy� towarzyszy jej nieod��cznie czaro�dziejski nastrójoczekiwania, przepowiedni.Ws�uchuj� si�, wczuwam si� w nastrój, Lor oddychaprzy mnie spokojnie.Ben wyci�ga si�, przysuwaj�c si� bli�ej ognia.Obejmujeramio�nami kraw�dzie �ó�ka.Ch�opiec �pi g��boko, spokojnie, nie rzuca si� napos�aniu, nie zgrzyta z�bami, nie dr�cz� go �adne koszmary, nie ssie palcaprzez sen.My�limy z rado�ci�, �e to nasza zas�uga.Kiedy by� dzieckiem, nigdynie zasypia� z p�a�czem, nigdy nie pozostawili�my go samego, gdy tego niepragn��.Do siódmego roku �ycia przesypia� pó� nocy w naszym �ó�ku, zwykleprzytula� si� do mnie.Nie przeszkadza�o mi to.Lubi�em, gdy obejmowa� mnier�czkami.Nie uwa�am, �e dzie�ci powinny sypia� osobno.To nienaturalne.Przezpierwsze trzy lata po �lubie byli�my do�� m�odzi i g�upi, i podatni na wszelkienowinki.Nabrali�my si� na rozpowszechniane wów�czas teorie i uznali�my, �edzieci powinny sypia� oddzielnie.Teraz widzimy z bólem efekty naszej naiwnejwiary w tak zwany zimny wychów.Nasze starsze dzieci lunatykuj� i rzu�caj� si�we �nie.Ja spa�em g��bokim, od�wie�aj�cym snem, kiedy zbli�a�em si� doczterdziestki.Teraz zasypiam z trudem.Czasem nie pomaga mi zasn�� nawetmedytacja czy valium, ale ostatnio sprawy maj� si� wyj�tkowo �le.Przez okienko w suficie wdziera si� blask nowego dnia.Wszystko wskazuje na to,�e niebo jest b��kitne i czyste.Izba zaczyna wype�nia� si� �wiat�em.Wstaj� z�ó�ka, wsuwam nogi w wyzi�bione pantofle, zawi�zuj� pasek szlafroka.Nastawiamgrzejnik gazowy na najwy�szy poziom i nape�niam wod� czaj�nik.Uwielbiamnalewa� wod� do czajnika przez dziobek.Mo�e nawet sprawia mi to pewnegorodzaju seksualn� przyjemno��, pewnego rodzaju kompensacj� moich niepowodze�mi�osnych z moj� ukochan�.Zapalam piecyk i podgrzewam wod� do mycia.Skradam si� na palcach, by nieobudzi� Bena, odwracam dopalaj�ce si� polano w kominku i dok�adam nowe.Sprawdzam temperatur�: Jest czterna�cie stopni Celsjusza.Za godzin� b�dzie wpokoju znów dwadzie�cia stopni.Podchodz� do drzwi i ods�aniam grube, czerwonedraperie, by spojrze� na termometr za oknem.Zaskakuje mnie widok jasnego,roz�wietlonego nieba nad oszronionymi drzewami.Przez delikatnie zarysowane,mister�ne ga��zki prze�wituje bia�ob��kitne sklepienie.Zapar�o mi dech zzachwytu.Wyt�am wzrok, by dojrze� przez zamarzni�t� szyb� skal� na zewn�trznymtermometrze.Dwadzie�cia dwa stopnie poni��ej zera.S�o�ce jeszcze nie wzesz�o.Sam nie wiem, czy mam obudzi� Lor i Bena, czy cieszy� si� samotnie t�szczególn� chwil�.Nie mog� ich obudzi�.Musz� si� dobrze wyspa�, gdy� pó�nymwieczorem udajemy si� na wigilijn� biesiad� do madame Calvet.Na dodatek ca�eto zamieszanie zwi�zane z przyjaz�dem dziewcz�t.Podejmuj� egoistyczn� decyzj�.Ubierani si� po cichu.Wy��czam piecyk z gor�c� wod�.Wzuwam wysokie buty,wk�adam kurtk�, r�kawiczki, we�nian� czapk�.Ostro��nie otwieram drzwi.Wychodz�, potem popycham je lekko, by zamkn�y si� za mn�.Patrz� w lewo i odkrywam wspania�� lodow� rze�b�, któr� utworzy� zamarzni�tywodospad.Kaskady zastyg�y w skr�co�nych, l�ni�cych formach jak przezroczystazabawka z cukru.Pn�cy si� przy bramie �luzy bluszcz jest oszklony lodem,udrapowany prze�licznie brzemieniem li�ci, których ziele� os�ania przejrzysteszkliwo.Nad przepustem wisz� olbrzymie sople, grube na trzy cale, d�ugie nacztery stopy - wspó�czesne stalaktyty.Przechodz� na oblodzon� werand�, wchodz�po �liskich schodach na grobl�, by spojrze� stamt�d na staw.Zamarzni�ta powierzchnia jest zupe�nie g�adka, bez jednej nierówno�ci.Gdybymnie wiedzia�, �e jest zima, gdyby w jego doskonale spokojnej toni odbija�y si�zielone li�cie, móg�bym pomy�le�, �e przespa�em przesz�o pó� roku i wyszed�emprzed dom o szóstej rano w pi�kny czerwcowy poranek.Wschodnia �ciana dolinywci�� zas�ania blask s�o�ca.Nie ma chmur.Niebo jest takie czyste, pogodne, �ez trudem mo�na by uwierzy�, �e wiej� tutaj porywiste wiatry.Powtarzam sta�y letni rytua�.Staj� na palcach, próbuj�c wyci�gn�� si� jaknajwy�ej, oczekuj�c, �e to wspania�e niebo zni�y si� ku mnie.W trosce o spokój�pi�cej rodziny i s�siadów, zwalczam pragnienie, by wyda� nied�wiedzi ryk.Czubkiem buta wykopuj� z oblodzonej powierzchni grobli trzy ma�e, p�askiekamyki, dwa g�adkie, jeden chropawy.Pod�nosz� je.Kamienie zi�bi� r�ce jaklód, nawet przez skórzane r�kawice.Ciskam z ca�ej si�y pierwszy chropawy kamykna lód, stoj�c na ma�ym drewnianym pomo�cie, z którego w lecie w�lizguj� si� dowody, by pop�ywa� przed �niadaniem.Minionego lata zsuwa�em si� z mostku do wody niemal bezszelestnie, staraj�c si�nawet nie plusn��, by nie zak�óci� po�owu w�dkarzom stoj�cym od �witu nadstawem.Dzisiaj pomost skrzy si� od szronu, ale nie jest �liski.Kamie�rozb�ys�kuje, tworz�c ma�� szczerb� na powierzchni zamarzni�tego stawu, potemodbija si� i �lizga trzydzie�ci lub czterdzie�ci stóp.Lodowa tafla wydajedziwny wibruj�cy trzask, który zdaje si� rozbrzmiewa� echem gdzie� podzamarzni�t� powierzchni�.Znajomy naukowiec powiedzia� mi kiedy�, jak powstaje ten niesamowityprzenikliwy trzask, który powoduje, �e lód p�ka na powierzchni z pr�dko�ci�wi�ksz� ni� pr�dko�� d�wi�ku.I st�d ten akustyczny pog�os.Trudno w touwierzy�, ale to czarodziejski d�wi�k.Przytrzymuj�c si� zwisaj�cej ga��zi drzewa, opuszczam nog� z pomostu, bysprawdzi�, czy lód jest mocny.Lód p�ka, rysy rozchodz� si� promieni�cie odczubka mojego buta.Okazuje si�, �e lód ma zaledwie cal grubo�ci.Bior� jeden zg�adkich kamieni i ciskani go tak, by �lizga� si� po niewiary�godnieprzejrzystym lodzie.Kamie� odbija si�, sunie prawie bez tarcia, niemal wniesko�czono��.Wtóruje mu pog�os p�kaj�cego lodu.Kamie� wci�� lizga si�, a�wreszcie, prawie poza zasi�giem wzroku, wpada w sitowie, trzciny i przybrze�nebagno w odleg�ym ko�cu stawu, potem zatrzymuje si� na jednym z kopczykówpi�moszczurów.Trzymam w d�oni ostatni kamyk, czuj�c jego lodowaty ch�ód, który wysysa ciep�oprzez r�kawiczk�, jego kr�g�o��.W�a�nie blask s�o�ca zaczyna si� przebija�bia�ym promieniem nad wschodni� �cian� doliny.S�o�ce jest prawie bia�e, jakop�atek komunijny na obrazie osiemnastowiecznego malarza hiszpa�skiego.Otoobjawia si� wszechpot�ny demon czasu.Czuj�, jak przenika mnie przeczucie jegostraszliwej mocy.Je�li rozmy�la si� o pot�dze czasu, a ja robi� to bardzocz�sto i to czyni ze mnie filozofa, wtedy odczuwa si�, �e jest to jedno znajbardziej tajemniczych zjawisk, jakie znamy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum