Brooks Terry Kamienie Elfow

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zdawa�o si�, �e druid go us�ysza�.Podniós� si� z trudem i rzuci� w bok w tymsamym momencie, gdy trysn�� czerwony p�omie�.I zanim Dagda Mor zdo�a� u�y�ponownie swej broni, Allanon by� ju� przy nim.Demon próbowa� cofn�� ber�o, alepalce druida ju� si� na nim zacisn�y.Allanon poczu� straszny ból wywo�anydotykiem obcej magii.Ale w tej samej chwili zacz�a go chroni� jego w�asnamagia i ból znikn��.Walczyli teraz, staraj�c si� przej�� ber�o.Czer�wie� ib��kit toczy�y ze sob� �miertelny pojedynek, walczy�y te� cia�a i mi�nie.Wydawa�o si�, �e stoj� nieruchomo, lecz dwie wielkie pot�gi zmaga�y si� wniewidocznym dla innych starciu.W pewnej chwili Allanon zebra� ca�� sw� si�� i uderzy� b��kitnym ogniem.P�omienie trysn�y z jego d�oni, dosi�g�y ber�a, gasz�c jego czerwie�, iuderzy�y w Dagd� Mora.Oczy demona rozszerzy�y si� z przera�enia.Potwórkrzykn�� g�o�no i przera�liwie.W tym samym momencie Allanon napar� na zgi�tecia�o przeciwnika i zmusi� go do ukl�kni�cia, naciskaj�c swymi mocarnymiramionami.Z gardzieli de�mona ponownie doby� si� ryk nienawi�ci i przera�enia.Rozpaczliwie usi�owa� wyzwoli� si� z r�k druida i spod dzia�ania jego magii.Ale d�onie Allanona �ciska�y jak dwa straszne imad�a ze stali, przygnia�taj�cmu r�ce do ber�a.Dagda Mor zatrz�s� si� i wrzasn�� straszliwie.Potem wrzaskprzeszed� w charkot i rz�enie, a po chwili zamilk� zupe�nie i oczy demonazasz�y mg��.Teraz ogie� druida prze�ama� czerwon� obron� Magicznego Ber�a iprzeszed� z �atwo�ci� przez cia�o Dagdy Mora.Ogarnia� go powoli ca�ego,nabrzmiewa�, a� w ko�cu potwór eksplodowa� w ogniu i krwawych szcz�tkach, którenatychmiast sp�on�y.Z najpot�niejszego demona z�a pozosta� jedy�nie popió�.Nad Carolanem zaleg�a absolutna cisza.Allanon sta� samotnie, trzymaj�c wr�kach Ber�o Mocy.Patrzy� na ten kawa�ek drewna, kiedy� tak pot�ny istraszny, a teraz sczernia�y, dymi�cy i bezu�y�teczny.Potem po�ama� je iodrzuci� ze wstr�tem na traw�.Odwróci� si� w kierunku Ogrodów �ycia i zagwizda� na Artaqa.Czarny rumakoderwa� si� od elfijskich szeregów i podbieg�.Allanon wiedzia�, �e pozosta�omu ju� tylko kilka chwil.Jego moc odesz�a, a na nogach trzyma� si� si�� swej�elaznej woli.�ciana ognia, która powstrzymywa�a demony, dogasa�a ju�zupe�nie.A one gromadzi�y si� i t�oczy�y, patrz�c na niego g�odnymi �mierci�lepiami.Czeka�y, co stanie si� dalej.Dagda Mor nie �y�, ale to nie mog�o ichca�kowicie powstrzyma�.Naprawd� liczy�a si� dla nich tylko �lepa nienawi�� doelfów.Druid spojrza� w te �lepia i u�miechn�� si� ponuro.Zatrzy�mywa� jeteraz tylko strach przed nim.Gdy strach minie, rozerw� go na strz�py izaatakuj� elfijska armi�.Artaq tr�ci� go pyskiem i zar�a� cicho.Ze wzrokiem utkwionym w czarn�, gotow�do ataku mas�, Allanon cofn�� si� dwa kroki i chwy�ci� rumaka za grzyw�.Wspi��si� na siod�o, krzycz�c w �rodku z bólu.Pociemnia�o mu w oczach, ale zawróci�Artaqa i na pozór spokojnie i pewnie, ruszy� w kierunku elfijskich szeregów.By� to okropny powrót.Artaq szed� st�pa, gdy� k�us by�by nie do zniesienia dlaje�d�ca.Kopyto za kopytem, powoli.Ogrody �ycia zbli�a�y si� coraz bardziej.K�tem oka Allanon dostrzeg� ruch w sze�regach demonów.Kilka przedziera�o si�ju� z wrzaskiem przez s�ab�n�c� lini� ognia.Inne rusza�y natychmiast za nimi.Mag uchwyci� si� mocno siod�a.Ju� zaraz, pomy�la�, jeszcze tylko chwila.I w tym momencie demony rzuci�y si� z rykiem do przodu.Druid wiedzia�, �e wtym tempie nie zd��y dojecha� do Ogrodów �ycia.Nie mia� wi�c wyboru.Spi��konia ostrogami i ruszy� galopem.Pi�kny rumak p�dzi� przez Carolan, Allanonza� cierpia� katusze, gdy� ból przeszywa� ca�e jego cia�o.Wytrzyma� jednak, a� do chwili, gdy Artaq min�� linie elfijskiej obrony iwjecha� do Ogrodów �ycia.Powita�y go radosne okrzyki i wiwaty elfów, trolli ikar�ów.Nawet tutaj, cho� ju� bezpieczny, Allanon nie zsiad� z konia.Jego �elazna wolautrzymywa�a go wci�� w siodle.Twarz mia� mokr� od potu.Obejrza� si� za siebiei ujrza� podchodz�ce coraz bli�ej hordy demonów.Obro�cy obsadzili mury iprzygotowywali si� do walki.Mo�e teraz maj� jak�� szans�, pomy�la� Allanon.A przynajmniej im j� da�em.Nagle rozleg� si� g�o�ny okrzyk i wszyscy spojrzeli gdzie� w b��kit nieba.� Genewen! To jest Genewen! � powiedzia� z u�miechem Dayn, który sta� obokdruida.Allanon podniós� oczy.Daleko na po�udniu, s�abo jeszcze wido�czna na jasnymtle b��kitnego nieba, skrzy�a si� z�oci�cie sylwetka ptaka, który �agodnymlotem obni�a� si� ku Arborlon.LIIWil Ohmsford patrzy� w dó� z przera�eniem.Jasne �wiat�o s�o�ca razi�o go woczy, a w nim samym wci�� p�on�a gor�czka.By� s�aby, poci� si� obficie ikr�ci�o mu si� w g�owie.Cia�em, owiewanym podmuchami lodowatego wiatru,targa�y dreszcze.Genewen lecia� nad zielon� Westlandi�.Wil by� zabezpieczonyskórzanymi pasami, a jego rami� zosta�o mocno zabanda�owane.Przed nim siedzia�Perk, który z wielk� sprawno�ci� prowadzi� wielkiego roka.Miejsce obokskrzydlatego je�d�ca zajmowa�a otulona ciep�o Amberle, a za Wilem siedzia�aEretria i obejmowa�a go mocno.Wil odwróci� si� i spojrza� w czarne oczydziewczyny.Pod nimi za� rozci�ga� si� Arborlon.Nie by� to jednak widok, który radowa�byich serca [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum