Terry Pratchett Czarodzicielstwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Krzykn�� wtedy, zatoczy� lask� ko��o i uderzy� w parapet,pozostawiaj�c w kamieniu d�ug�, kipi�c� szram�.Potem j� odrzuci�.Zastuka�a o kamienie, potoczy�a si� i za�trzyma�a.Magowieuskakiwali jej z drogi.Coin przykl�kn��.Dr�a� ca�y.- Nie chc� zabija� ludzi - powiedzia�.-Jestem pewien, �e to niedobrze.- S�uszna my�l - pochwali� go Rincewind.- Co si� dzieje z lud�mi, którzy umieraj�? - spyta� Coin.Rincewind obejrza�si� na �mier�.- To chyba by�o do ciebie.ON NIE MO�E MNIE WIDZIE� ANI S�YSZE�, oznajmi� �mier�.DOP�KI SAM NIE ZECHCE.Brz�kn�o cicho.To laska toczy�a si� z powrotem w stron� Coina, któryprzygl�da� si� jej ze zgroz�.Podnie� mnie.- Nie musisz - przypomnia� znowu Rincewind.Nie mo�esz mi si� sprzeciwi�.Nie mo�esz pokona� sam siebie, rzek�a laska.Coin bardzo powoli wyci�gn�� r�k� i podniós� j� z posadzki.Rincewind zerkn�� na swoj� skarpet�.By�a ju� tylko skrawkiem przypalonejwe�ny.Krótka kariera narz�dzia wojny zaprowadzi�a j� poza granice mo�liwo�ciig�y i nitki.A teraz go zabij.Rincewind wstrzyma� oddech.Obecni magowie wstrzymali od�dech.Nawet �mier�,który niczego nie móg� trzyma� prócz swej kosy, trzyma� j� w napi�ciu.- Nie - odpar� Coin.Wiesz, co spotyka niegrzecznych ch�opców? Rincewind spostrzeg�, �e czarodzicielpoblad�.G�os laski zmieni� si�.Teraz byt przymilny.Beze mnie, kto by d mówi�, co masz robi�?- Nie wiem - powiedzia� Coin.Spójrz tylko, co osi�gn��e�.Coin rozejrza� si�, badaj�c wzrokiem przera�one twarze.- Widz� - powiedzia�.Nauczy�em ci� wszystkiego, co sam wiedzia�em.- My�l�, �e nie wiedzia�e� dosy�.Niewdzi�czniku! Kto ci ukaza� twoje przeznaczenie?- Ty - przyzna� ch�opiec.Uniós� g�ow�.- Teraz rozumiem, �e pope�ni�em b��d -doda� cicho.To dobrze.- Nie wyrzuci�em ci� dostatecznie daleko.Coin poderwa� si� p�ynnie i wzniós� �ask� nad g�ow�.Sta�n�� nieruchomy jakpos�g, a jego d�o� otoczy�a kula �wiat�a barwy roztopionej miedzi.Pozielenia�a, wznios�a si� przez od�cienie b��kitu, zawis�a w fiolecie,wreszcie wystrzeli�a w czyst� oktaryn�.Rincewind os�oni� oczy przed blaskiem i zobaczy� d�o� Coina, wci�� ca��, wci��ciskaj�c� lask�, z kroplami p�ynnego metalu b�y�skaj�cymi mi�dzy palcami.Wycofa� si� niepewnym krokiem i wpad� na Hakardly'ego.Sta�ry mag sta� niczympos�g, z otwartymi ustami.- Co si� stanie? � zapyta� Rincewind.- Nigdy jej nie zwyci�y - odpar� chrapliwie Hakardly.- Nale��y do niego.Jesttak silna jak on.To on ma moc, ale ona wie, jak ni� kierowa�.- To znaczy, �e oboje si� zniweluj�?- Miejmy nadziej�.Bitwa toczy�a si� pod os�on� piekielnego blasku.Pod�oga zady�gota�a nagle.- Si�gaj� do wszystkiego, co magiczne - stwierdzi� Hakardly.-Lepiej opu��mywie��.- Dlaczego?- Podejrzewam, �e wkrótce zniknie.Rzeczywi�cie, bia�e kamienie wygl�da�y,jakby rozplata�y si� i znika�y w kuli blasku.Rincewind zawaha� si�.- Nie pomo�emy mu?Hakardly spojrza� na niego, potem na ja�niej�ce pole bitwy.Raz czy dwaotworzy� i zamkn�� usta.- Przykro mi - stwierdzi�.- No tak, ale odrobina wsparcia dla niego.Sam widzia�e�, czym jest talaska.- Przykro mi.- On wam pomóg�.- Rincewind zwróci� si� do pozosta�ych magów, którzypospiesznie biegli do wyj�cia.- Warn wszystkim.Dat wam przecie� to, czegopragn�li�cie.- By� mo�e nigdy mu tego nie wybaczymy - mrukn�� Hakardly.Rincewind j�kn��.- Ale co pozostanie, kiedy to si� sko�czy? Co zostanie? Hakardly spu�ci� g�ow�.- Przykro mi � powtórzy�.Oktarynowa �una ja�nia�a coraz mocniej, a na kraw�dziach przechodzi�a w czer�.Nie w czer� b�d�c� zaledwie przeciwie�stwem �wiat�a; by�a to ziarnista,faluj�ca czer�, która l�ni poza bla�skiem i nie ma czego szuka� w �adnejprzyzwoitej rzeczywisto�ci.I brz�czy.Rincewind zata�czy� w miejscu, gdy stopy, nogi, instynkty i nie�zwykle mocnowykszta�cony odruch samozachowawczy przeci��y�y jego system nerwowy do granicwytrzyma�o�ci.I kiedy w�a�nie mia� si� przepali�, sumienie przebi�o si� jako�do przodu.Skoczy� w ogie� i chwyci� lask�.Magowie uciekali.Niektórzy lewitowali z wie�y.Okazali si� o wiele bardziej przewiduj�cy od tych, którzy zbie�gali poschodach, poniewa� oko�o trzydziestu sekund pó�niej wie��a znikn�a.Wokó� brz�cz�cej kolumny czerni pada� �nieg.Ocaleli magowie, którzy odwa�yli si� obejrze�, zobaczyli opa�daj�cy z niebaniewielki przedmiot, ci�gn�cy za sob� ogon p�omie�ni.Upad� na bruk, gdzie tli�si� jeszcze przez chwil�, zanim g�stnie�j�cy �nieg zgasi� ogie�.Wkrótce sta� si� tylko niewielk� zasp�.Jaki� czas pó�niej kr�pa posta� przemkn�a po dziedzi�cu na nogach i d�oniach,rozgrzeba�a �nieg i wyj�a tajemniczy obiekt.By� to - ale jaki� czas temu - kapelusz.�ycie nie traktowa�o go �askawie.Spora cz�� szerokiego ronda sp�on�a, czubek znik�n�� ca�kowicie, aza�niedzia�e srebrne litery by�y prawie nieczytel�ne.Zreszt� i tak kilkubrakowa�o.Te pozosta�e g�osi�y: MGS.Bibliotekarz wolno obraca� kapelusz w d�oniach.By� ca�kiem sam, je�li nieliczy� p�omiennej kolumny czerni i opadaj�cych jed�nostajnie p�atków.Zniszczone zabudowania Uniwersytetu opustosza�y.Tu i tam le�a�o kilka innychszpiczastych kapeluszy, zgniecionych przez ogarni�te panik� stopy.A poza tym�adnego znaku, �e kiedy� byli tu ludzie.Wszyscy magowie stchórzyli.- Wojno.- Cco [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum