Ruiz Zafón Carlos Cień wiatru

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na pierwsze pi�tro prowadzi�y schodki ko�cz�ce si�prostok�tem mglistej jasno�ci rysuj�cym g�ówne wej�cie do przytu�ku.�wiat�ogazowe wydostaj�ce si� z tej szczeliny barwi�o kolorem ochry wyp�ywaj�c� zwn�trza mg��.Jaka� posta� o kanciastej i drapie�nej sylwetce obserwowa�a nas,stoj�c w drzwiach.Mierzy�a nas stalowym spojrzeniem, równie szarym jak habit,w który by�a odziana.Trzyma�a paruj�cy drewniany kube�, z którego wydobywa�si� nieopisany smród.- Niechb�dziepochwalonyJezusChrystusiNaj�wi�tszaPanienka - szybko i �arliwieprzywita� si� Ferm�n.- A gdzie trumna? - hukn�� z�owrogi g�os.- Trumna? - spytali�my unisono.- Nie jeste�cie z zak�adu pogrzebowego? - zapyta�a zakonnica znu�onym g�osem.Nie by�em pewien, czy jest to komentarz do naszego wygl�du, czy po prostunajzwyklejsze pytanie.A Ferminowi oczy tylko rozb�ys�y.- Trumna czeka w samochodzie.Musimy wpierw rzuci� okiem na klienta.Technicznaprzymiarka.Poczu�em, �e mnie mdli.- Wydawa�o mi si�, �e pan Collbató mia� przyjecha� osobi�cie - rzek�azakonnica.- Pan Collbató prosi najusilniej o wybaczenie, ale w ostatniej dos�ownie chwilimusia� przyst�pi� do nader pilnego i skomplikowanego balsamowania.Atletacyrkowy.- Pracujecie u pana Collbató?- Jeste�my jego praw� i lewa r�k�.Wilfredo Velludo, do us�ug, a to mój m�odyucze� Sansón Carrasco.- Bardzo mi mi�o - doda�em.Zakonnica przez chwil� taksowa�a nas wzrokiem, po czym kiwn�a g�ow�, oboj�tnana odbijaj�cy si� w jej oczach obraz dwóch strachów na wróble.- Witajcie w Santa Lucia.Jestem siostra Hortensja, to ja dzwoni�am do was.Prosz� za mn�.Udali�my si� w milczeniu za siostr� Hortensj� korytarzem, którego wo� nasuwa�ami skojarzenie z tunelem metra.Mijali�my pozbawione drzwi framugi, za którymidostrzec mo�na by�o sale o�wietlone �wiecami, zape�nione upchanymi przy�cianach �ó�kami.Gdzieniegdzie rozlega� si� lament, za zas�onami wida� by�ozarys postaci.- T�dy - prowadzi�a siostra Hortensja, wyprzedzaj�c nas o par� metrów.Weszli�my do przestronnej piwnicy, w której bez trudu mog�em usytuowa� sceneri�Tenebrarium opisan� mi wcze�niej przez Fermina.Pó�mrok os�ania� co�, co napierwszy rzut oka wydawa�o mi si� kolekcj� woskowych figur, siedz�cych lubporzuconych w k�tach, z martwymi i szklistymi oczami, b�yszcz�cymi jak mosi�nemonety w �wietle �wiec.Pomy�la�em, �e to manekiny albo eksponaty by�egomuzeum.Ale niebawem stwierdzi�em, �e si� poruszaj�, cho� bardzo powoli iostro�nie.Nie mo�na by�o okre�li� ani wieku, ani p�ci.Pokrywaj�ce je �achmanyby�y szare jak popió�.- Pan Collbató prosi�, �eby�my nie dotyka�y niczego i nie sprz�ta�y - rzek�asiostra Hortensja, t�umacz�c si� nieomal�e.- W�o�y�y�my tylko biedaka dojednej ze skrzy�, które tu by�y, bo zaczyna�o pada�.- Bardzo s�usznie, ostro�no�ci nigdy za wiele - skwitowa� Ferm�n.Obrzuci�em go przera�onym spojrzeniem.Spokojnie pokr�ci� g�ow�, daj�c mi dozrozumienia, �e panuje nad sytuacj�.Siostra Hortensja zaprowadzi�a nas doznajduj�cego si� na ko�cu korytarza pomieszczenia wygl�daj�cego jak cela, bez�wiat�a ani powietrza.Zdj�a jedn� z lamp gazowych wisz�cych na �cianie ipoda�a nam.- D�ugo wam to zajmie? Mam sporo roboty.- Nami niech sobie siostra g�owy nie zawraca.Mo�e siostra spokojnie wróci� doswoich obowi�zków, a my ju� si� nim zajmiemy.Spokojnie.- Je�li b�dzie potrzebna pomoc, to jestem w piwnicy, na oddziale ob�o�niechorych.I mam pro�b�, prosz� go zabra� tylnym wej�ciem, o ile to mo�liwe.Lepiej, �eby go inni nie widzieli.To ich deprymuje.- Zrobione, prosz� si� nie martwi� - powiedzia�em dr��cym g�osem.Siostra Hortensja przyjrza�a mi si� przez chwil� z uwag�.Widz�c j� z bliska,zda�em sobie spraw�, �e to starsza ju� kobieta, prawie staruszka.Odpensjonariuszy tego przybytku dzieli�a j� niezbyt wielka ró�nica wieku.- Czy pa�ski czeladnik nie jest troch� za m�ody do tej pracy?- �ycie wyjawia nam swoje prawdy, nie bacz�c na wiek - odpar� Ferm�n.Zakonnica u�miechn�a si� do mnie s�odko, potakuj�c g�ow�.Nie by�o nieufno�ciw tym spojrzeniu, a jedynie smutek.- Mimo wszystko - szepn�a.Odesz�a w mrok, zabieraj�c kube� i ci�gn�c swój cie� niczym �lubny welon.Ferm�n popchn�� mnie do �rodka celi.By�o to prymitywne pomieszczenie, wykute wociekaj�cych wilgoci� �cianach jaskini.Z sufitu zwisa�y �a�cuchy, zako�czonehakami, a w pop�kanej pod�odze tkwi�a kratka �ciekowa.Po�rodku, na stole zszarawego marmuru spoczywa�a drewniana skrzynia.Ferm�n uniós� lamp� i z trudemdostrzegli�my sylwetk� zmar�ego wy�aniaj�c� si� spo�ród s�omianej wy �ció�ki.Rysy twarzy jak z pergaminu, niemo�liwe, ostro wyci�te, bez �ycia.Skóra sina.Oczy, bia�e jak skorupki st�uczonych jajek, otwarte.Poczu�em, jak �o��dek wywraca mi si� do góry nogami, i odwróci�em wzrok.- No to do roboty - zaapelowa� Ferm�n [ Pobierz całość w formacie PDF ]

download | pobieranie | ebook | pdf | do ÂściÂągnięcia

Archiwum